Den koddigen opdisser. Deel 1

[p. 105]

Vryagie tusschen Cloris en Filida.

Stem: Bell' Iris.

Cloris. AAngename Harderin,
Uwe soete bruyne Oogen
Zijn omringht met ebbe boogen;
U schoonheyt lockt mijn tot min,
Uwe roo gebloosde kaaken,
En u serp soete mond
Doenme staagh mijn hartje blaken;
Venus kind heeft mijn gewond.

Filida. Harder, harder, wat een praat,

Wat behoef dees hoofse reden?
Ick en ben niet net besneden;
Mijn versoeck is dat ghy gaat,
Want ick hou gans van geen vryen;

[p. 106]

 

En ick haat de minnery;

 

Ick vermaack mijn in de weyen

 

Met mijn Schaapjes aan mijn sy.

 

Cloris. Filida mijn waarste beeld,

 

Gy die hebt door uwe loncken

 

Mijne jeuchdigh hart ontfoncken;

 

Want de glans die om u speelt

 

Straalt gestadigh in mijn sinnen,

 

En daalt tot mijn teere hart;

 

Ey veracht doch niet mijn minnen,

 

Of ick ga tot niet van smart.

 

Filida. Cloris ey spreeckt doch niet

 

Van mijn mooyheyt, want tot minnen

 

Brengje niet mijn jonge sinnen,

 

Al u praat is mijn verdriet,

 

Gaat gy maar u Schaapjes weyden,

[p. 107]

 

Want gy haalt by mijn geen vreucht;

 

Min en ken mijn niet verblijden,

 

In het vee is al mijn vreucht.

 

Cloris. Ach! en ken ick u dan niet

 

Filida, tot min verwerven?

 

Soo sal ick van droefheyt sterven;

 

Ey wilt stutten dit verdriet;

 

Neemt mijn aan voor u beminde,

 

'K sweer ick sal u zijn getrouw,

 

Eer sal de zee het-al verslinden,

 

Eer ick u verlaat Ionckvrouw.

 

Filida. Wel Cloris dus in de weer,

 

Betoom u jonge wulpse sinnen;

 

Laat u vryen, laat u minnen,

 

Want gy krijght niet u begeer

 

Van mijn, want ick ben tot trouwen

[p. 108]

 

Waarelijck niet toe gesint:

 

'k Bid u Cloris wilt op houwen,

 

Slaat het vryen in den wind.

 

Cloris. Filida mijn Harderin,

 

Zijt gy dan van steen gebooren?

 

Dat ick u niet ken bekooren

 

En niet trecken tot mijn min?

 

Zijt ghy dan niet te bepraten?

 

Ach! Laat ghy mijn in mijn nood,

 

Mach mijn smeken al niet baten?

 

Soo wens ick maar om de dood.

 

Filida. Mits gy mijn getrouwigheyt

 

Stracx gezwooren hebt met eeden,

 

Zoo sel 'k my aan u besteeden;

 

En soo langh de dood ons scheyd,

 

Sullen wy te samen leven

[p. 109]

 

In de echt als man en vrouw:

 

Wilt hier op een kus my geven

 

Tot verzeeghlingh van de trouw.

 

Cloris. Wel, ô hemel! wat een woord

 

Komt mijn suyssen in mijn ooren,

 

Wel is nu de uur gebooren

 

Dat het Ia-woordt word gehoort,

 

Uyt mijn Filida haar mondtje;

 

Dat sacht dalen komt op mijn:

 

Wel gewenste ochtent stontje,

 

Gy doet vluchten al mijn pijn.

h.v.b.

Op het Vryen.

ICk segh het vryen is verdriet
Wanneer men 't Ia-woordt niet geniet:
Maar als het Ia-woort vloeyd uyt het meysjes mond
Soo word de minnaar stracx gesalft sijnen wondt.