Den koddigen opdisser. Deel 1

[p. 102]

Op een kaal Hoer-huys.

WAar vind men meer gespuys of alderley sorteringh,
Als in de witte-hen, Iuffrouws van fijne neeringh?
't Lijckt wel een miere-nest, daar 's allerley gebroet,
Het pronckt, het steeckt wel uyt, aber daar is geen goed;
Datter noch schoonheyt was, die daar niemand sal vinden,
Maar niet een brave meyt, 't zy scheel, of manck, of blinden.
O had dit mooy gebroet Ezopus eens gekend,
Hy had rond uyt geseyd, gy al mijn vrienden bent.
Wel opgepronckte hoop, schoon van u leelijckheyt,
Als 'k u postuur aansie, mijn lagchen met u schreyd.
Nu Naaysters tot besluyt, u kaal en hoofs-gewaat
En past u niet met al, denckt op u slechte staat;
Want seyd het spreekwoord niet, het is een duyvels plaagh,
Dat die geen geld en heeft wil mooy gaan alle daagh.