Den koddigen opdisser. Deel 1

[p. 38]

[Als Rosimonde lagh en sliep]

Stemme: Laura sat lest aan de Beek.

Gevolgt den trant van de Heer P.C. Hooft.

1. ALs Rosimonde lagh en sliep
Kusten ick haar roode lippen,
In haar slaap sy tot mijn riep,
Waar toe dient dit min'lijck knippe,
Laatje dus u vingers slippe
Om te groenen mijn als 't lof,
Vryer dit u aardigh micke
Doet mijn liefde soo verschricke
'K seg u 't heylick is nu of.

2. Och mijn waarde liefje riep

'T hertje met besturve lippe;
'K dacht gy vol van minne sliep,
Daarom most ick minnelijck knippe;

[p. 39]

 

Heb ick reuckeloos laten slippe

 

't Knipje op u boesems lof,

 

Dat op 't wit van liefde mickte,

 

Engel, selver ick verschrickte,

 

Mits ick dacht u speen waar of.

 

3. Gy wist immers dat ick sliep,

 

Waar toe dan gevoelt mijn lippe;

 

Hemels beeltje: Venus riep;

 

Wilt eens Rosimonde knippe,

 

Sy en sal u niet ontslippe,

 

Knipt vry Venus, geeft verlof;

 

Maar ghy moet voor al soo micke

 

Datse niet komt te verschricke,

 

Anders is het heylick of.

 

4. Hy verblijd, met yver riep

 

Rosimont ick most u lippe

[p. 40]

 

Borsjes kussen, wyl ghy sliep;

 

Och! wat aangenamer knippe,

 

'k Liet myn vinger soetjes slippe

 

Onder 't schau van 't moore lof,

 

Hoe kan sulck een lieflijck micke,

 

U myn Engel doen verschricke?

 

'k Hoop ons heylick is niet of.

 

5. 'T waar te stout, om dat ick sliep,

 

Te bedouwen soo myn lippen,

 

Rosimont vol liefde riep:

 

Hoe vermakelijck is u knippe;

 

Hebt ghy 't knipje laten slippe,

 

Ist uyt liefde, 'k geef u lof,

 

Om dat u verheuggelijck micke

 

Mijn noyt meer en sal verschricke,

 

Kust mijn 't heylick is niet of.

c. seep.