Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[p. 152]

De holbol'ge Mist.

Toon: Febus is langh over Zee, &c.

KLaartje liep eens in de Mist,
En 't begon zo zwaar te Miste,
Dat de Mist haar, eer zy 't wist,
(Of in 't minst daar iet op giste)
Soo beving, dat sy op 't lest
Schier geraakte buiten West,
De Mist kreeg kracht als Gest.

2. 't Meisjes keursje rees voor kort,

[p. 153]

 

En het zackte achter lager;

 

'k Weet niet, seid'ze, watme schort,

 

Want ik word vast dor, en mager,

 

'k Loof dat heeft de Mist gedaan.

 

Mist het my niet in 't verstaan,

 

Ik moet aan 't Water gaan.

 

3. Toen quam 't Water voor den dag.

 

Maar 't had armen, hooft, en beenen;

 

Mits zy 't Water leven zag,

 

Zeid' ze dit noch onder 't steenen:

 

Foei heeft dit de Mist gemaakt?

 

Neen, zei Griet, 't gemist' niet wraakt,

 

Maar 't geen u heeft wist' geraakt.