Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[p. 142]

Maegden-nut, Aen de gespeeltjens.

Toon: Laura sat lest by de Beek, &c.

HUwbre Maagden, hoor, hoor,
'k Moetje wat byzonders vragen:
Zeg, hoe koomt'et datje voor
't Vryen schrikt, en geen behagen
Schept, in al de zoete vlagen
Die de Min, aan u, betoond,
Daer nochtans uw blixmende ogen,
Met een zonderling vermogen,

[p. 143]

 

't Koelste hart tot vryet troond.

 

 

 

Wistie, Schaapjes, wat genucht

 

Dat de Vrysters, in het vryen,

 

Als zy, in de open lucht,

 

Met'er Vryers, die hun lyen,

 

Aan haar, met een traag verblyen

 

Klagen, wandlen scheppen, Ghy

 

Zoud dus koel nie langer leeven,

 

Maar, als andren, u begeeven

 

Lot een eerelik gevry.

 

 

 

Engeltjen, uw rozemond

 

Is te lekker om te spaaren:

 

Sepeř, datje mee verstond

[p. 144]

 

Wat al deunen 't lieflick paren,

 

In een ommezien, kan baren,

 

Zoete bekien, ik vertrouw,

 

Datje dan u Minnaars klachten

 

Die beloning waard zoud achten,

 

Datje 'em weer beminnen zou.

 

 

 

Lieve Hartjens, laatje raân,

 

Ga geen meer met dove oren.

 

Koom mijn troos e, wilt voort-aan

 

Naarje vryers vryen hooren.

 

Rozemond wilt geen geboren

 

Tijd verspillen: want de tijd

 

Roept: wat wilje langer toeven

 

Brave maagden, om te proeven

[p. 145]

 

Hoe het gaat wanneer men vryd.

 

 

 

Dus verheft de Min heur troon.

 

Zie uw Speelnood nu eens proncken.

 

Wat een brave Bruilofts-kroon

 

Heeft de liefde, aen haar, geschoncken,

 

Soo ghy 't vryen dan, brood-droncken

 

Even uur, altoos veracht,

 

Denckt dat ghy die waarde gaven,

 

d' Eer en pronck van alle braven,

 

Van de Trouw vergeefs verwacht.