Den vermakelycken opdisser. Deel 2
(1677)–Anoniem Koddigen opdisser, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 43]
| |
[pagina 44]
| |
Dat men haest den drempel,
Der pottigen Tempel,
(Soo 't werrick soo voort gaet,
En d' jver het door staet)
Van 't schuym der kanalje,
En 't oolickst rapalje,
Met lustige schreden
Sien sullen betreden,
d'Onwrikbare muuren,
Die konnen verduuren
Het dond'ren van HOPPE,
En andere koppen,
Die met reen noch wetten,
Niet zijn te verzetten;
Soo hart als de pylers,
| |
[pagina 45]
| |
Soo dick als de stylers,
In 't Nieuwe getimmer,
Daer niemant je nimmer
Sal over bedancken,
Voor 't spillen van blancken,
En aerde vermetzel,
Een onnut beletzel
Voor Hanssen en Lyzen,
Die 't werrick verwijzen:
Maer de Haagze mode,
Of nieuwer metode,
Die moester gehouwen
Al zoud't'er berouwen:
Soo groots was de zotheit,
Soo trots was de botheit
| |
[pagina 46]
| |
Van lompen en lorren,
Van Ezels met ooren,
Die balde besweeken
Om 't Ja-woordt te spreeken,
Maakt nu maer goe reck'ning,
't Was beter de teek'ning
Gedaen bei je Leden,
Gingt nutter besteden;
Dat is om t' erbarmen,
Jou arreme Armen,
Die by Geus en Papen
De kost moeten rapen;
En bleef in je Packhuys,
En roerde jou backhuys,
En schreeuwde en snapte
| |
[pagina 47]
| |
Aldaer dat het klapte:
Soo had je te dencken
Veel beter geschencken,
En fraeyer belooningh,
Van d'Opperste Koningh.
Die noch toe sach. |
|