Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[p. I]

[p. V]

Voor-reden.

MEssieurs,

Door langh aenporren, en gestadigh quellen van verscheyden Liefhebbers, die de Eerste Opdisser tot hun gebruyck gebesinght hebben, en volgens mijn beloften dat ick de Messieurs een Tweede Deeltjen belooft hebbe, ben niet beter als mijn woort, hoewel het wat langh duerde, eer ick het voor den dagh heb laten komen: Maer men seyt voor een gemeen spreeck-woort, Dat in 't vat is dat en suert niet. Eyndelijck om mijn woort te houden, (want ick wierdt al een weynigh barigh, vreesende dat ick mocht gestottet werden,) kom ick met dit mijn Tweede Deel-

[p. VI]

tjen voor den dagh, magh niet langer gequelt wesen: Daer krijght ghy nu temteerders het Tweede Deeltjen, ick had wel gewilt dat ghy met het Eerste te vrede gheweest waert, maer om alle quellingh een eynde te maken, geef ick dat ick beloofde. Hier in sult ghy Messieurs vinden geen ongeschickte dingen gelijck wel in het Eerste Deel gheloopen zijn, maer Koddige Liedtjens, Wonderlijcke Vertellingen, Aerdiger Bejegeningen, Vermakelijcke Kortswijligheydt, die de Ieucht hoop ick niet onaengenaem sal wesen, maer sal strecken tot haer-lieder vermaeck en tijdtkortingh in de lange Wintersche Avonden, tot welkers eynde ick dit kleyn Liet-boecxken heb by malkaer gesocht. neemt dit dan in danck aen en Zijt hier mede vernoeght.

Vaert wel.