Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek
(1992)–Anoniem Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek– Auteursrechtelijk beschermd353. Een quaet vermoeden van 't huwelijck door een boerteGa naar voetnoot* aen kant gesetBernardus Amideus vermoeden hebbende dat hy een soon sonder sijn werck gekregen had, was veele dagen en nachten over deselve saeck bekommert. Petrarcha dat verstaen hebbende, sey na veel bestraffens: ‘Ghy hebt Maria van Ravenna tot een meestersseGa naar voetnoot* van noode, dewijl ghy u vrou (welck van goet gheloofGa naar voetnoot* is) niet gelooft. En ick moet u daerover een klucht vertellen. Voor weynigh jaren is het gebeurt dat er een jonge schoone vrou te RavennaGa naar voetnoot* woonden, daer men een weynigh achter rugh af seyGa naar voetnoot*. Als dese een eenigh soontjen in haer schoot had, soo heeft de man 't kint en de moeder aensiende, seer beginnen te suchten. Als de vrou de oorsaeck daervan vraegde, sey hy: “Ick wou de helft van mijne goederen daervoor gheven, soo ick soo versekert waer dat dit mijn kint soo wel waer, als ghy 't versekert sijt.” Daerop antwoorde de vrou: “Dat behoeft u sooveel niet te kosten; geeft my maer 1000 ducaten, ick sal u daervan versekeren.” Als dit besloten was, vergaerden daer magenGa naar voetnoot* en scheytludenGa naar voetnoot* over. De vrouw nam 't kindt op haer schoot en begon te lachen, seggende: “Liefste man, bekent ghy niet dat dit geboren kindt het mijne is?” “Voorwaer,” sey den man; maer wat daerna sey sy: “Neem het van my aen, en niemant sal dorven ontkennen dat het het uwe niet is.” Als se daer altemael om begonnen te lachen, hebben alle de vrienden de behendigheyt van dese vrou ghepresen en hebben de sotte jalousheyt van desen man bestraft.’ |