Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

278. Fraije vinding van een Frans edelman om syn leven te behouden

Anthoni Marin, een Frans edelman, sijnde ter doot veroordeelt om een dootslagh welck hy in Turkijen bedreven had, heeft een haestigen raedt gevonden, zeggende dat hy een wonder dingh doen sou, welck niet onaengenaem voor den grooten heer wesen sou, soo hy hem sijn leven beliefde te schencken: dat was, dat hy een elephant sou leren spreken, welck hy had. Hetwelck den grooten heer verstaende, seyde dat hy tevreden was indien hy dat dede, maer soo hy quam te missen, dat hy hem een seer wreede doot sou doen sterven, daer hy oock mede tevreden was. Marin eyschte een langen tijd om 't selve te volbrengen. Ten laetsten wierd hem tien jaren vergunt. Als sijne vrienden hem seyden dat het onmogelijck was een elephant te leeren spreken, heeft hy haerlieden geantwoort: ‘Mijne vrienden, sorgt daer niet voor^*, want 't is onmogelijck dat in dien tijd den groten heer, of den elephant, of ick niet sal sterven,’ 't welck binnen ses jaren gebeurt is, want den elephant storf, en alsoo heeft hy sijn leven behouden.

* sorgt daer niet voor: maak je daar geen zorgen over