Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

272. Genoeghlijck verhael van Alphonsus, coningh van Arragon, tegens een van sijn knechts welck sijn ringh gehouden had

Op een dagh als Alphonsus, coningh van Arragon en Napels, ter tafel woude gaen, trok hy den ringen van sijnen handen om deselve te wassen, ghevende den ringhen in bewaringh van een van sijn naeste dienaers welck by hem stont, sonder dat hy gade sloegh wie deselve wesen mocht. Desen siende dat de coningh hem deselve niet weder afeyschte, geloofde dat hy hetselve vergeten had en bewaerde se. Nae eenige dagen gelovende dat den coningh daer niet meer op docht, behieldt hy se. Het geschiede omtrent een jaer daerna dat den coningh weder ter tafel gaen soude en denselven dienaer voeghde hem weder by den coningh om den ringh van hem te nemen en te bewaren en stack sijn hant uyt, maer den coning luysterde^* hem in sijn oor, segghende: ‘Weest tevreden dat ghy de andere ringen gehouden hebt, dese sullen voor een ander wesen.’

* luysterde: fluisterde