Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

116. Vergetelheyt^* van weldaet

Een edelman had een sekeren prince een schoon paerdt gheschoncken op hoop van gunst daervoor te ontfangen als 't te pas quam. Als een ander prins na eenige maenden 't selve paerdt ghesien had en seer ghepresen en gevraeght waer hy het vandaen had, heeft dien prince geantwoordt dat hy 't niet wist maer dat hy geloofde dat hem hetselve van ymandt gheschoncken was. Desen edelman daer niet verre vandaen staende en dese woorden hoorende, kond wel lichtelijck dencken wat hy voor beloningh krijgen sou, waerom hy practiseerde sijn paerdt weder te bekomen. Waerom hy op een seekeren dagh den stalknecht navolgde die hetselve paerdt te water bracht en 't selve by den toom nemende, riep hy: ‘Een dief,’ vloogh hem aen en sloegh hem met vuysten en bracht hem voor den rechter, brengende veele getuygen dat het sijn paerdt was. Den prins van den rechter daerover gevraegt sijnde wat hy doen sou, geboodt hem 't paert weder te geven die het toequam en heeft oock voorts meteen geboden dat men naerstelijck vernemen sou na denghenen die hem dit paerdt geschoncken had, welck hy oordeelde groote straf waerdig te sijn omdat hy eens anders paerdt, welck gestolen was, aen een prince had dorven schencken. Sie daer een mensch gemaekt van de handen der goddinne der gratie en gedachtenis.

* vergetelheyt: vergeetachtigheid