Klioos kraam. Deel 2

Op den Zeetriomf Der Heerschapye van Venetie

Tum demum movet arma leo

NOch leeft de Zeeleeuw van Sint Marck,
En keert meer afgeruckte snuiten

Van Zeegalajen, fors, en sterck,

Op trommelslagh, trompet, en fluiten,

Al brullende, uit het bloedigh perck.

Hy koomt, en heeft een' roof van scheepen
En monsters met zijn' klauw gegreepen,

Hy keert op 't juichen en den groet

Van duizenden verloste slaven,

En laet den zouten watervloet

Gedeckt met aes voor visch en raven,

En root geverft van heiloos bloet.

[p. 192]

 

De kust van Kreten, alle wateren

 

En eilanden van blyschap schateren.

 

Hoe stofte 't hof, toen Ottoman

 

Zich wapende met Barbaryen;

 

Toen out Karthage in een gespan

 

Te water gingk met gansch Turckyen,

 

En wat de Zee beschieten kan.

 

Zoo quaemze uit de Dardanellen,

 

Om Christus Rijck de wet te stellen.

 

De wint, hun gunstigh, spande 't zeil.

 

De riemen repten zich, als vlogels.

 

De hemel scheen hun niet te steil.

 

De wolcken schrickten voor die voogels,

 

Erfvyanden van 's weerelts heil.

 

De Turcksche maen durf zich beloven

 

De zon der Kruysvlagge uit te doven:

 

Maer toen, na'et oorloghsonweêr, 't licht

 

Van Godts Evangelist aen 't stralen,

 

Byzantium, in zijn gezicht,

 

De Maen van Mahomet zagh daelen,

 

Voor zijn kasteelen, al te dicht,

 

En zijnen Bassa, by de slippen

 

Gegrepen, pas den doot ontglippen,

 

Hoe waentghe wiert het toen te moe?

 

Het zagh den wint en krijghskans keeren

 

Al teffens, en ons vier de roe

 

Des Christendoms in gloet verteeren

 

Tot roock, en smoock, en assche toe,

 

En 't overschot van zijn bravade

 

Vervoert, en staen tot ons genade.

 

Naest Godt, den grooten zegenaer,

 

Heeft zich de Batavier gequeeten

 

Met raet en daet, op 't zeealtaer

 

Van vader Mars, en Agars keten

[p. 193]

 

Geruckt van Godts verdruckte schaer:

 

Want Hollants Zeeleeuw hanthaeft snedigh

 

Sint Markus Leeuw, en stont noit ledigh.

 

Al maetight nu Marcelloos lijck

 

Den zeetriomf des Staets met rouwe;

 

Hy leeft by Godt en Christenrijck,

 

Verbonden aen zijn deught en trouwe,

 

In noot der vroomen burgh en wijck.

 

Augustus neef, het licht der braven,

 

Wert met dees staetsi niet begraven.

J. v. Vondel.