|
| |
| |
| |
Lof-gesang, Aan den Heere Kristoforus Munsterus, Der Konsten Meester, en der zelver opperste Voorleezer in de Hooge-School te Franeker, Als hy 't Opper-gebiet dier Schoole in eens anders handen, volgens jaarlijkxze gewoonte, oovergaf.
micat inter omnes.
TOen Roome, paars van bloed, ten willige offer
Heur zelven bood, en, daarom niet sloffer,
't In heemsch krakkeel den breidel in de mond'
Met kraft van wêer en goude wetten, zond;
Zoo trad August, die, als een' Burger-Vaader,
De Staat-pest hadd' onzielt, en d' eenige aader
Der burger-splissing af-getapt, ten top
Van 't Kapitool, met eeuwich juychen, op;
Daar z' hem omhelst, en geenzins kan verzaaden
In 't roemen van zijn stervelooze daaden,
Dies dat de Stad en all' 't Latijnsche land
Verquickt en ryst, en huppelt hand aan hand.
'k Merk heeden wéèr die stonde, in u herbooren,
Grootmoedige heer, die ons, met oogh, met ooren,
Lokt tot u, in de Kerk, van 't Hooge-school,
Die u strekt voor een anderd' Kapitool.
| |
| |
Daar Gy, vol-op, ontvanght de dank-baarheeden,
Die Fries, die Zeeuw, en Baathauwer besteeden
Aan uwen moedt, nu 't gy de jongste trap
Beschryt, van uw vol-endt Grootmeesterschap.
Diens Schepter gy, ten opperste behaaghen
Der fiere jeught, hebt in uw hand, gedraaghen.
Diens maght gy zoo gemaatight hebt, dat zy
Boogh, willigh, onder uwe Heerschapy.
Door list noch dwang zocht gy die te verhooghen.
Uw' deugt bouwt staat, en dient tot uw vermogen;
Deez' baart wéèr rust; die, zoo, verkreegen wordt
Door guure kouw, noch felle blixems dort.
Uw' macht bestond' alleen in het hand-haaven
Van 't heiligh Recht, en 't loonen van de Braaven,
En 't straffen van de qáàn; en d' eenigheidt
Te vesten, daarze was als uit-geleidt.
De bron-áàr van verwaate twist-krakkeelen
Uw wakkerheidt, zoo dapper wist te heelen,
Dat wet noch zeede in 't minste kreeg een krak.
Uw nyverheidt alle onlust stukken brak.
Wel zaaligh hem, die dit, naar wensch, volende
En nimmer gangk ten zijde-wegh afwende.
Dus erftme een beeld, van steen noch harder korst,
Maer van een duyrb'rer stof in dankb're borst.
Rust is de kracht van Hooge- en Laage-Schoolen:
Daar deeze praalt, moet tweespalt buiten doolen.
En 't strekt tot heil van heuren onderzaat,
En zy verduirt gespliste maght en raadt.
| |
| |
Looft hem dies, die deez' op den troon herstelde,
En 't grimmigh ongediert van strib'ling velde.
Verheft zijn naam en zyn verheeve Staat,
Zoo hoogh de zon rijst uyt de daageraat.
Eer zult gy zyn vermoeyt van hem te pryzen,
Dan hy vermoeyt zijn' deugden te bewyzen
Ten dienst van 't Land en van haar braave jeughd,
Op dit toonneel gespitst ter waare deughd.
Wat was de vreughd' in Friesland uyt gelaaten
Als zy u zagh het Hoogh-gesag aanvaaten?
Hoe is zy nu, in teegen-deel, bereyt,
Daer gy den Staf van eere hebt af-geleyt?
Gehengh, dat 'k 't uyt, en mijn Studente-veeder
Leg, met dat Slot in aller ootmoed, needer;
Schoon 'k weet, dit pack te zyn een' zwaare last,
Wensch ick 't uw' schouders dickmaals toegepast.
S.A. Gabbema.
|
|
Auteursrechtvrij