Klioos kraam. Deel 2

Aen Joachim Oudaen, Voor zijn Koningklijck Treurspel.

GHy die, voor mond en magh, door hand en voeten,
De Broodkost kneed' en treed, en maekt tot kruym,

Schaft hier vol op, ja meet de maet zo ruym;

Dat elck genoech vind, om zijn lust te boeten.

[p. 139]

 

Geen Tong-gejeuk en dischtge, als Vitel;

 

't Is Geest-vermaek, doorspekt met mergh en zeenen,

 

't Welk 't harste hart, ja steenen schier doet steenen.

 

Wen Konradijn en Fred'rijk zijn in 't Spel:

 

Wen Karel 't oor stopt voor zijne Schoonzoons reden,

 

En opent bey de vorsten 't enge-kot;

 

Daer Napels strax, ziet, op een ruym Schavot,

 

Heur eygen Heer en 't Recht in 't voetzand treden:

 

Waer de Guëlf, in zijne vuyst om lacht,

 

Diens wrevel-moed in bloed schijnt te vervarssen;

 

Wijl Gibelijn niet kan als tandeknarssen

 

En zuchten, mits men 't Recht zo schelmsch verkracht.

 

O waer 't Geweld, met Konradijn, begraven!

 

Zo bleef' ons' Eeuw van heure grouw'len vry:

 

En 't Oud wierd, in uw nieuwe Schilderij,

 

Bewonder-ooght, door 't wonder uwer gaven.

 

Maer, ach Oudaen, dees quam vaeck nieuw ter baen!

 

En koomt als nu, langs zulke bloêge trappen,

 

Heur Moord-Tooneel zo ysselijk bestappen,

 

Dat slechs 't bedenken 't hayr te bergh doet staen.

 

Ja doet, van schrik, den Turk en Tarter deyzen;

 

En noopt de Poësij tot Treurgedicht.

 

Uw Zwaneveêr, op Treurstof afgericht.

 

Versnij, 't is tijd, uw Musa moet verreysen.

 

Melpomene vergunt 'er vry geley,

 

Op 't vlotte Paerd van Arion te varen,

 

Langs Thetis rugh, door Herkules Pilaren,

 

Tot aen de Tomb van uw Iohanna Greij.

 

O daer is stof! nieuw Treurstof, zonder voorbeeld.

 

Daer plengtmen het Gezalfde Stuarts Bloed.

 

Die Karel lijd 't geen deze Karel doet;

 

Werd, als Tiran en Moordenaer, veroordeelt.

 

In schijn van Recht men 't Recht van 't Rijk verscheurt.

 

Men schent de Wet, Vreest God en eert den Koning.

 

Noch wettigh Raed noch Graef en vind verschoning:

 

Daer Iber, Vrank, en Deen, en Duytsch om treurt.

 

Wijl d'Engelschman, tot Duvelschman herschapen,

 

Verhit op roof, met 's Koningks bloed bemorst,

[p. 140]

 

Verkoopt'er Bloed van zijn vroom-aerdigh Vorst;

 

En wenscht nogh meer zodaen'gen te verknapen.

 

Ghy star-ooght; hoe, is u zijn Munt ontmunt?

 

Of heeft'et bloedigh kruyste schild van Londen,

 

By 't Zwaerd het Hoofd, en Byl, en blok gevonden?

 

Is zulx de plaets van 't Koningklijk vergunt?

 

Zo lees daer in; hoe ghy 't Tooneel zult stellen;

 

Waer Fairfax, aller faxij-vaêr, plaets komt:

 

Waer Kromwel, die het Recht zo qualijk kromt:

 

Wat Rol de Assche Dyonijs zal spellen;

 

Die, Plack en Roê versmakkende over boord,

 

Nu 't Kroon-en-Schepter-recht naer 't hart durft steken.

 

Houd aen Oudaen. uw Zangheldin moet spreken;

 

De mijn' bezwijmt, in 't denken aen die Moord.

W. v. H.