Klioos kraam. Deel 2
(1657)–Anoniem Klioos kraam–
Auteursrechtvrij
[pagina 99]
| |
Daelt uyt u Goddelijcken Troon;
Bemytert 't hooft met Roose-kransen,
En helpt de Bruyt te bedde dansen
Bestuwt met Rey van Minne-Góôn.
Hef aen mijn Sangh-Godin, wilt stieren
Mijn Pen, om 's HERTOCHS feest te vieren:
Men rept hier niet hoe hy voor heen
De Troupen, die met ys're koppen
In ord'ren haer geleden stoppen,
Manhaft als Capiteyn gaet treen.
Nu is die borst, die 't steecken, houwen
Noch 't dondrend onweer van kartouwen
Vertsaechde, noch des vyants stoet;
Van Vrou vermandt: maer vrou, die wetten
Self overd' Opper-Góôn kon setten,
En meucken 't strenge krijgs-gemoet.
Soo houdt de Cypris haer getijen,
En beurt met Mars, in heerschappijen,
Soo wijckt het kleyne Minne-wicht,
Soo wijckt sijn schicht en vlamme-stoocker
Noyt voor den boog en pijlen-koocker
Van hem, die d'aerd' bestraelt met licht.
Den VALCKENBURGER-HEER getroffen,
Voeld' het fenijn tot 't hart toe ploffen
Daer 't kints geweer is mee besmet:
Fenijn; niet als hy, die moet waecken
Voor 't duystre rijck, met tong en kaecken
Braeckt uyt drie strotten op-geset.
Fenijn, maer een fenijn getoogen
Uyt heldre stralen van de oogen
| |
[pagina 100]
| |
Van STUTLER; die met lonckjes soet
Het HOOGEHUYS met al sijn daecken
In staege vlam en vier doet blaecken,
En sincken in een heete gloet.
Soo raeckte eer de Vorst aen 't branden
Dien Peliaen, die vaeck de stranden
Deed' sidd'ren, en de Troysche Stadt;
't Sy dat hy Phrijgh op Prijgh deed' vallen,
Of sleepte Hector om de wallen
Drie-werf, van stof en bloedt beklat.
Soo was Leanders hart ontsteecken,
Als hy met swemmen door dorst breecken
Den Helles-pont in middernacht:
Daer Hero vast met vrees bevangen,
Somtijts met traentjes op de wangen
Hem aen den andren oever wacht.
Op, op, dan Hymen, Bruylofts-Hymen,
Komt dees twee zielen t'samen lymen,
Stroyt geurig rieckende Hymet:
Ick zie veel minne-gootjens reyen,
Die haer door 't gantsche huys verspreyen,
En geestigh çieren 't Bruylofts-bedt.
De heldre Avondt-start met stralen
Begint te schijnen door de Salen,
De Bruyt die vreest van edele schaemt:
Men siet de blancke kaeckjes bloosen,
Gelijck op Lelyen de Roosen,
Doch bloosen dat haer eer betaemt.
Een sulcken vrees was in het wesen
Van d'Itha-coyser Bruyt te lesen,
| |
[pagina 101]
| |
Of in Lucrees, wiens kuyssche bloet
Geplengt, eerst voor haer Man getuygde
De ziel voor Gode, dat sich buyghde,
Noyt voor den Schelm haer trou gemoet.
GEORG, omringht u hooft (gebooren
Tot Helm te dragen, en beschooren
Den Vyandt te gemoet te bien)
Met Tullebandt van Violetten,
Laet nu geen uytstel u beletten,
Maeckt dat SUSAN u kracht mach zien.
Omarmt elckander soo gevlochten,
Gelijck de Wijn-ranck met veel bochten
Omhelst haer lieven Populier,
Kust duysent-mael elckanders kaecken,
Bruyts maeghde-bloem bevleckt het laecken
Terwijl 't huys galmt van Feest-getier.
Vangt soo den Adem die wil slippen
Uyt mont in mont, uyt lip in lippen:
Soo magh SUSANNA nu de Bruyt,
Een kleyn GEORG ter werelt baeren;
Die als de tijt volbrengt sijn Jaeren
Door 's Vaders deucht sal munten uyt.
Die als Ascaen te Paert gesteegen
Aen 's Vaders zy leert met den Deegen
Om-swaeyen, vaerdigh af-gerecht:
Wanneer men seyt, zie, Soon en Vader
Met moet geharanast, te gader,
Twee Helden treen na het gevecht.
Jan Batist van Foornenberg. |
|