| |
Aan den Fenix der Maatzangeren Mr: Joan Du-sart, Gaadeloos op alle Speeltuigen, en Orgelist van Haarlem
HEt geen d' aalöuwde pen der Dichteren zoo aabel,
Van Orfeus ons beschrijft, bevroede ik nu geen Faabel,
By hun verdicht te zyn: want nu neem ik het aan,
Dat al het Boomgestoet, en Boschgediert' kwam gaan,
| |
| |
Om van zyn snaar en stem, het neurjen, te beluystere',
'k Geloof nu dat hy hebbe Euridiçe, uit de duistere
Spelonk van Tenarus, der helscher kwaale ontlast.
Dat moppen, tot een vest om Teben, zich heel vast
Opstaapelden, door 't zoet getroetel van Amfions
Aanlokkelyke Luyt, vertrouw ik. Dat Arions
Luitruftige gespeel, door 't vleijende gesnarp
Der vingertippen, op de gallemryke Harp,
Zielsleepende gedeundt, een grooten Dolfyn ylinx
Deê naaderen, die hem 't gevaar der Zee al schrylinx
Ontvoerde, nu niet meer by my in twyfel is:
Want door uw Maatgezangk doet gy, Orakelwis,
En alle snaarenspel, het voorige ons gelooven;
Des zal uw lof hun Faam ook verre gaen te booven.
Ik was, toen gy Du-sart op't Orgel speelde, in schroom,
Van dat ik worden zou een Dolfyn, of een Boom.
| |
Noch aan den zelven, om 't Orgelist-ampt speelende.
GY deedt uw Vingers niet zoo haast op stekken springen,
Of 't Maatzangkundigh Volck voer dus in reeden uit:
Wat goddelykker galm komt door de pypen dringen?
Maakt Hellembreeker weer, of Zweelingh, dit geluidt?
Neen! riepmen, 't is DU-SART! die dus zijn Kunst laat hooren,
In wien de geesten van die beide zyn herbooren.
| |
Noch aan den zelven.
GY waart den Trax gelyk, toen gy uw Kunst betoonde.
Daar stonden reedlyke en onreedlyke rondom.
De scheelge-oogde Nydt die hoorde 't aan, en hoonde:
Maar gy maakte eevenwel haar lastermondt heel stom.
Hy most, die kennis hadt van Orgelspel, u pryzen.
Goedt oordeel vindt men niet by Botten: Maar by Wysen.
| |
Noch aan den zelven.
PAn daagde Febus uit om tegen hem te spelen.
De Rechter hoorde toe. Zy speelden beurt om beurt;
| |
| |
En Febus kreegh den prijs: Doch Midas heeft, het kweelen
Van Pan zyn boersche deun, voor Febus zangk, gekeurdt.
Zoo streek ook d' Afgunst, van uw Orgelspeelen, 't oordeel:
Maar't Viertal Rechteren, dat vonnist tot uw voordeel.
F. Snellinx.
|
|