Klioos kraam. Deel 2
(1657)–Anoniem Klioos kraam–
Auteursrechtvrij
[pagina 43]
| |
Was onder een getist,
Bewolckt met damp, met róóck, met duystre nevelmist,
Als Liefde wierdt ghebaert: om veyl'ghe vree te maken,
Om 't wild ghevecht te staecken,
En 't wrevelachtigh woen,
'T welck lette dit nóch dat de baeyert vóór te broen.
Hoe saligh is de bron van Liefde dan te schatten!
Hoe saligh komtse spatten
Tevoorschijn, eer dit rond
In syn volmaeckte stand en vaste paelen stond!
Maer doe de wereld nu al haere pronck te deghen
En luyster had ghekreghen,
Sóó tradse in rechte kraft,
Want sprooter yet uyt wat, alleen de Liefde gaft.
Gheen groente óf langs het veld' óf aen bepluymde telgen,
Kan malsem voedsel swelghen,
Kan spreyen vrucht óf kruyd,
Ten zy de Liefde druckt zijn heete voncken uyt.
Gheen vogel in de lucht, hoe afgericht tót queelingh,
Kan zijn bequaem tót teelingh,
Gheen beest hoe gróf van sterckt,
Ten zy der tóchten gaen, ten zy de Liefde werckt.
De mensch, dat Gódlijck dier, kan huys nóch vesten bóuwen,
Of in beschermingh hóuwen,
Wanneer de Liefde niet
Hem lieffelijck gelaet en soete mijnen bied.
Liefde hield met de eerste twee gróótóuders daedlijk kennis,
Al voor de slanghe schennis:
Werd daghelijckx verschept,
Sóó langh de tintelkreyts van Oóst tót Nóórden rept.
Ghy daerom vroome ziel, hóóghstierman van den Tempel,
Clement, die binnen drempel
Uws herts haer wooningh schonckt,
Ontgrendelt vry de borst, thóónt elck hoe de uwe pronckt.
Ghy ongekreuckte Maeghd, Catryne, wild gewennen
Uw Liefde mee te kennen,
Nóch bloost vóórtaen, nóch bleeckt,
Wanneermen van Clement, van Liefd, van trouwe spreekt.
| |
[pagina 44]
| |
Leert Moeders vriendlijcheyd, leert Vaders sorgh ontbeeren
Gheen kommer magh u deeren,
Waer ghy de sinnen wend,
Voor u sal waecken staegh het óóghe van Clement.
De tijd, dus wenscht uw Vriend, sal blydschap niet vermindren,
Maer wassen doen in 't kindren;
Laet Hemel de eerste spruyt
De oprechte wijsheyd van syn Gróótvaer beelden uyt.
J. Bodecheer Benningh. |
|