Klioos kraam. Deel 2

Troost voor Abraham Oorthoorn; Over 't afsterven van sijn eerste Dochtertje.

ZO 't sterven aan den mensch kan wisser leven geven,
Hoe zalig sterft hy dan die sterft zo dra hy leeft!
Nochtans Natuur, gantsch aardsch, houdt 't schepzel graag in 't leven,

Schoon d' Hemel eischt de ziel die zy gegeven heeft.

Zo mint steeds de aarde iet aardsch, en krijgt ook 't vleesch in d'aarde.
Den Hemel krijgt de ziel, wijl die den Hemel baarde.

[p. 24]

 

Wat treurt gy Abraham dan om dit zalig sterven

 

Uw's Dochters, die terstont den Hemel hebben wou?

 

Den ouden Abraham wou graag sijn Izak derven,

 

Schoon 't zeker was dat hy geen ander krijgen zou;

 

En gy hebt wisser hoop van andre te zien leven.

 

Men moet, als Godt het eyscht, hem d' eerstling willig geven.

 

 

 

Laat dan geen droevig oog dit lijkjen meer beschijnen:

 

Maar ziet het zieltjen na, dat vrolik henen vaart,

 

En dartel leeft en zweeft by gulde Serafijnen,

 

Daar 't van geen treuren weet, of zoete lachjes spaart;

 

Maar zingt, gelijk een Kraal, de lof van d' Opperkoning.

 

Dus heeft uw' Engeltjen den Hemel tot een wooning.

H. Zweerds.