Klioos kraam. Deel 1

Op het Hooge-liedt Salomons
In rijm gestelt door Simon Gabbes Abbema.

SOo gaatmen voort en voort, 'en stapt met wisse treden
Naa 't top-punt van de eer, en iikt siin' achtbaarheden

Met gulde letteren in 't euwig diamant,

Niet door Praxitelis; maar door siin eigen handt:

Terwiil miin Gabbema, niet op Parnassus toppen
Nogh Helikons gebergt, drinkt vol geschepte koppen

[p. 342]

 

Uit d' Hippocreense vloedt; nogh waakt voor 't duister hol

 

Waar door de werelt hoort de God-spraak van Apoll.

 

Maer kiest een hooger padt naa Zions hailigheden,

 

En sluipt ten Tempel in om de verborgentheden

 

Die nimmer jongling las, uit d' onbevlekte blaên

 

Van Godts gewijde woort en waarheit te verstaan.

 

't Heil-heilig Hooge-liedt, dat d' opper-werelt-schrager,

 

Door inspraak van siin Geest, den wiisten scepter-drager

 

Der Joden heeft geleert, dat hy den laaten neef

 

Dit hemelsch Bruid-lofs-liedt ter eew'ger heugnis schreef.

 

Een Goddeliik geheim. Dat de scherpsinnigheden

 

Van 't Griex Atheen verdwaast, dat d'oude wonderheden

 

Van Isis Tempeliers beschaamt, een trouw-gevall,

 

Daar Gods beminde Soon, de Heere van 't Heel-all,

 

Uit 't blauw gestarnt Pallais op d' aardt komt nederdalen,

 

Om siin Gemeent, siin Bruidt ten hemel in te halen.

 

Die hy door d' offerhandt van eigen vleesch en bloedt

 

Heeft eenmaal vrygekogt van d' onlesbare gloedt

 

Des helschen solpher-poels, en door siin heyligh sterven

 

Van sterven heeft bevriidt, om nevens hem te erven

 

Een onwaardeerb're schatt, die mot noch roest en schendt,

 

Een vreugd en zaligheit, die traan noch truiren kent.

 

Van hier, ghy Digteren der dwase leugen-schriften

 

Met uwen Jupiter, wiens geille minnedriften

 

Hem lokten op der aard, nu tot siin Kallioop,

 

Dan als een swaan en stier by Leda en Euroop.

 

Hier schuift de ware Godt de lugtige gordiinen

 

Van d' hemel-tent van een, en doet op aarde schiinen

 

Siin liefde sonder gaa. Wen hy uit suivre min

 

Streelt, liefkoost en omarmt des hemels Koningin.

 

Secund', ik raad' u, swiig' de overdart'le lussies,

 

Die Julia u schenkt in haar' beroemde kussies.

 

Swijg' Naso van Korinn' en haar bevalligheit.

 

Katul van Lesbia en haar' aanminnigheit.

 

Hier lieft een heilig paar met suivre minnepligten.

 

Diens vreugde-feest vereert met hemelsche gedigten

 

De ongeschape Geest dien Godt een avontmaal

 

En bruidlofts-koets bereit in d' opper-vreugde-saal.

[p. 343]

 

Gy Maro van ons eeuw verloorlov' miine digten

 

Tot swiigen, wiil ik voel haar magteloos te swigten

 

In 't uitten van uw' lof, Sibyls welsprekentheit

 

Vereuwigt uwen Naam met meerder deftigheit,

Th. Wibinga.