|
| |
| |
| |
Speelstryt van Apollo en Pan.
De Godt Apollo wert heel hardt,
Zy quamen beide in 't perck,
Zy quamen beide in 't perck, heel sterck,
De rechter hoorde toe noit moe
Om spel en' zang te hooren.
Toen loeide stier noch koe.
Apollo hief eerst aen, met blaên
Hy zong gelyck een zwaen.
| |
| |
Toen Herkles uit den stoel,
Toen Herkles uit den stoel en poel
Des jammers op quam dondren,
't Was middagh by de klock,
't Was middagh by de klock, en kock,
Tin tin tin tin tin tin,,
Toen al de lucht betrock.
Een ieder riep: gewis wat is
Wat wil dit yslyck voorspoock?
Wie schept dees duisternis?
Zy liepen naer de mert benart,
Daer zagen zy den wachter,
Den Helhondt met zyn' start.
Zy hoorden veel geschals.
Zy hoorden veel geschals, een valsch
Drie hoofden, eenen hals.
De Wilde dreef dien gast,
De Wilde dreef dien gast, heel vast
Wie schrickt niet, als hy bast!
| |
| |
Hy quam in Platoos school.
Hy quam in Platoos school. de kool
In 't backhuis glom als fackels;
Dat stonck als een giool.
De wyze en gryze baert vervaert
Wert gryzer om dit monster.
De school kroop achterwaert.
Nu zwyght het schoolkrackeel,
Nu zwyght het schoolkrackeel geheel,
En klooft geen hair in zeven;
De Droes ziet al te scheel.
Die in den tabbert zat vergat
Zyn boecken en zyn schriften;
En wist niet hoe hy 't had.
En Thales sprack in 't lest,
En Thales sprack in 't lest: o pest,
Ghy steurt ons goude lessen.
Loop heen na 't helsche nest.
Hy ging van deur tot deur.
Hy ging van deur tot deur, recht veur
Den Wildeman, zyn' temmer.
De stadt verschoot haer kleur.
| |
| |
Het geemlyck kint kyckt bril.
Het geemlyck kint kyckt bril, zwygt stil.
Het gaet nu, vroet te bedde,
En volght zyn moeders wil.
Hy quam in 't heiligdom, hoe stom
Nu zogen zy niet meer, als eer,
Noch vlogen heene en weêr.
Toen schreude een halve roes.
Toen schreude een halve roes: wat droes
Versteurt de Hierofanten!
Hoe staet hun hooft zoo kroes!
Meduzaes slangenhooft berooft
Geen' mensch zoo van zyn zinnen.
't Gebas zyn stem verdooft.
Dus zong Apollo voor in 't koor,
| |
| |
Hy zong verwaent en stout.
Hy zong verwaent en stout van woudt
Daer zich Jupyn onthoudt.
Daer hy orakels queeckt, en breeckt,
Door 't korten van zyn draeiers,
Als 't volck hem bidt, en smeeckt.
Daer boomen, groen als palm,
Daer boomen, groen als palm, door galm
Geluit slaen als een halm.
Daer klinckend koperspel,
Daer klinckend koperspel, en bel
Hunn' klanck verdubbeleeren,
En klincken hel en schel.
Oock wou zyn zangk hunliên,
Oock wou zyn zangk hunliên bediên
Hoe zommigh slagh van beesten,
Met kracht geen wit magh zien;
Een ander aert zich stoot,
Een ander aert zich stoot aen 't root,
Een verf by d' olifanten,
| |
| |
En hoe zich 't buffelsvelt,
En hoe zich 't buffelsvelt ontstelt
Om 't root, en roode rocken,
Wie niet ontrennen kan, wort van
De buffels doot geknuffelt,
Al waer 't een oorloghsman.
Nu zweegenze alle bey; elck zey:
Maer Midas, tegens reên, alleen
Gaf Pan den prys van 't zingen,
De plompert, by een' vliet,
De plompert, by een' vliet beziet
Zyn' eigen schyn in 't water,
En zucht van groot verdriet.
Hy ziet, van zin berooft,
Hy ziet, van zin berooft, zyn hooft
Verciert met ezels ooren.
| |
| |
Eer 't iemant wort gewaer;
Eer 't iemant wort gewaer hy 't hair
Met eenen hoedt gaet decken.
Noch loopt de schant gevaer.
De scheerder merckt het ras,
De scheerder merckt het ras, toen was
Hoe sterck men hem belas.
Hy groef, op dat hy 't zweegh,
Hy groef, op dat hy 't zweegh, om leegh
Een' diepen put in d' aerde,
Daer riep hy overluit recht uit:
Zwygh stil van Midas ooren,
Te lang en ruigh van huit.
Hy stopt na dit gehuil den kuil
Noch ging de schant niet schuil.
De herder leert dit haest.
De herder leert dit haest. hy blaest
Op 't riet hier uitgesproten,
Dees' klanck, die hem verbaest:
| |
| |
Wie u naer Midas vraeght,
Wie u naer Midas vraeght, hy draeght
En roert twee ezels ooren.
Met recht aldus geplaeght.
J. v. Vondel.
|
|
Auteursrechtvrij