Klioos kraam. Deel 1

Op de Doodt van sijn Hoogheyt Prins Willem Van Oranje, En de geboorte van den jongen Prins.

IN diepe duysternis, verlaten van de Son,
Wiens onversiens vertrek heel Kristenrijk dee beven
Met wanhoops-geessel, na den grootsten ramp gedreven,

Die oyt 't voorsienig oog ons Lands bereyken kon,

In 't swellen van den twist, die eygenbaet begon,

In 't struyk'len van de Staet, in 't twijff'len van ons leven,
Als yder een sijn lust den vollen toom gingh geeven,

En dat sich Holland, als een Weeuw verlaten von,

En onsen Buer-man die gedwongen vriendschap spijt,

Sat in zyn vuyst en loeg, dat Spanjen daer van schatert,
En sijnen gragen balg en kinne-bakken watert,

Raekt Spanjen al zyn hoop, en wy ons wan-hoop quijt,

En sien door schoonder Son, doch met beneveld wesen,
Ons Steden weer geschraegt, ons Prinsen weer verresen.

M. v. Merwede.