|
| |
| |
| |
Uitvaert van Orfeus.
TOen Orfeus met zijn keel,
Toen Orfeus, met zijn keel, en veêl,
In 't mastbosch, zong, en speelde,
Scheen hemel aerde en zee,
Scheen hemel aerde en zee alree,
Op zang en spel, te danssen,
Gevolght van wilt, en vee.
Hy zat op een tapyt gewyt,
Een' regenboogh van bloemen,
De Deught braveert den Nyt.
Een krans van lauwerier heel fier,
Vereert de heldre locken,
Een' Godt gelyck in zwier.
| |
| |
De lange witte rock, van vlock
Gesponnen door zijn moeder,
Hielt streeck met boogh en stock.
Hy zong wat Reuzerot den Godt
Jupyn aen boort durf klampen,
Bestormen 't hemelsch slot;
Hoe elck zyn krachten vergt,
Hoe elck zyn krachten vergt, en tergt;
Hoe zy een stormkat bouwen,
Van steenrots en geberght;
Hoe zy met torts, en knods,
Hoe zy, met torts, en knods, en rots,
De Goden zelfs matteeren,
In 't Ryck des Dondergodts;
En hoe Jupyn in 't lest dees pest,
Met blxemstrael en donder,
Begraeft in 't helsche nest.
Terwyl hy speelde, en zong,
Terwyl hy speelde, en zong, ontsprong
Een bron van melck, en honigh,
| |
| |
De boomen in het ront terstont
De wiltzang tiereliert, en zwiert
Rontom den speelman heene,
Oock wilt, en tam gediert,
De nachtegael ontsteeckt,
De nachtegael ontsteeckt en breeckt
Zyn' toon aen Orfeus gallem,
Die duizent zangers queeckt,
De leeu zyn brullen staeckt,
De leeu zyn brullen staeckt, en blaeckt.
Wat Godt blyft ongeraeckt!
Maer onder spel en zang eerlang
Een Rey van Boschbachanten,
Daer zagen zy Godts Heldt,
Daer zagen zy Godts Helt in 't velt,
En 't bosch; en d' elementen
Bekoort door 't zoet gewelt.
| |
| |
Zy holden door den dranck,
Zy holden door den dranck, doot kranck
Van zinnen en van zeeden,
Dat bleeck aen haren gangk.
Zy bulckten overluit vol uit:
Wat plaeght ons al dit speelen!
Daer Bachus vreught op stuit.
Dees speelman wou zyn oor,
Dees speelman wou zyn oor ons koor
En wyngertspiets noit gunnen,
Al is 't Apolloos zoon, en kroon;
Trots Kalioop zyn moeder,
Valt aen als dol en doof,
Valt aen als dol en doof: dien roof
Zal niemant ons ontrucken,
Dus raest de Wijngodts Rey,
Dus raest de Wyngodts Rey: hey, hey,
Valt aen: hy moet 'er onder.
Valt aen met veldtgeschrey
| |
| |
Met worpt de Menus snel en fel
De Speelmans borst met kaien,
In wasch verkeert door 't spel.
Een andre breeckt uit wrock,
Een andre breeckt uit wrock een' stock
Op 't beckeneel des zangers.
Het brein bespat den rock.
De vedel rolt daer heen beneên,
En wilt en vlught verstroien.
Schoon hy den jammerpoel,
Schoon hy den jammerpoel en stoel
In 't onderaertsch gewoel;
Euridice en haer ziel, wiens hiel
Van d'adder was verbeten,
Hem weêr in d'armen viel;
Schoon hy den wiltsten aert,
Schoon hy den wiltsten aert hier paert,
En breidelt 's tigers toren,
De wynkroes niemant spaert.
| |
| |
Zy rucken met gewelt dien Helt,
Gesleurt verscheurt, langs 't velt.
Daer rolt de schelle keel.
Daer rolt de schelle keel en veêl,
Voor wint geplompt in 't water,
Valt Hebrus kil ten deel.
De vedelgallem zucht, en vlught.
De keel en vingers beven.
't Geluit verdwynt in lucht.
Toen schreide al wat'er was,
Toen schreide al wat'er was een' plas,
Een heele beeck van tranen,
Die vloeiden over 't gras,
De beeck- en boomgodin niet min
Betreurden haeren zanger,
De Wijngodt strafte voort,
De Wijngodt strafte voort dien moort
Zoo straf als oit gehoort.
| |
| |
Apollo van Parnas quam ras
Daer 't lyck gemartelt was.
Zy zamelden 't gebeent besteent,
En zoncken 't lyck met klaghten,
In 't graf, van elck beweent.
De Vader treckt een' schicht,
De Vader treckt een' schicht van licht
En straelen uit zyn kooker,
En schryft dit grafgedicht:
Gun Orfeus, hier geblust,
Gun Orfeus, hier geblust, nu rust,
Hy plante deught met lust.
Apollo veêl en boogh, om hoogh,
Ten toon hingh in de starren;
Een trots voor 't nydigh oogh,
Terwijl voer Orfeus geest,
Terwijl voer Orfeus geest op 't feest
Der zielen by Godts reien,
Daer vreught den rou geneest.
| |
| |
Het hooft, voor ty in zee,
Het hooft, voor ty in zee, alree
Broght tyding van dit wee.
Een zeeslang, wit van tong,
Een zeeslang, wit van tong, zich wrong,
Om 't bloedigh hooft te licken,
Te slicken op een' sprong.
Apollo quam op slagh, en zagh
De slangh afgryslyck gaepen,
De Godt hier door onteert,
De Godt hier door onteert, verkeert
En 't byten haer verleert.
Nu vrees geen' haet en nyt,
Nu vrees geen' haet en nyt, noch stryt.
Wat kan een dier ons schaden,
Dat gaept, maer niet en byt!
J. v. Vondel.
|
|
Auteursrechtvrij