|
| |
| |
| |
Geluk aan den Heer Hendrik Spiegel Op 't aanvaerden van sijn Burgermeesterschap.
DEN vorst des Heemels steldt de vorsten op der aerden
In 's weerelts Heerschappy, van meêr of minder staet.
Haer doen en laeten is by hem in grooter waerden
Als vroomheydt sonder kreuk is in haer doen en laet.
Soo deftigh is 't bedrijf van Godts gestelde orden!
Aldus is Spiegel ons een Burgerheer geworden.
Gy vader die den toom van 's landts gemeene dingen
Omsichtelijk neemt aen, vergun mijn Zangh-heldin
Dat zy gulhartigh, en vrymoedigh op mach singen
Uw' eer' en achtbaerheydt, waer meê gy nu ten tinn'
Van Amstels-heerschappy zijt Heemelhoogh gereesen;
En voeght d' aensienlijkheydt tot u aensienlijk weesen.
Gelijk het Sonnelicht des Heemels door de dampen
En duysternissen dringt, en brengt een blijden dagh,
Soo is den Burgerheer een van des weerelts lampen,
Voor wien de boosheydt heeft een sidderend' ontsagh;
Der vroomen rechter-handt: die anders door de jukken
Der ongerechtigheydt ellendigh souden bukken.
Rechtvaerdicheydt is ons ten Heemel afgekoomen
Tot breydel van het quaet: om 't reedeloos gewelt
Door den vergulden toom der wetten te betoomen.
Wie voor de vryheydt waakt is een doorluchtigh Heldt.
Het is het rechte wit van Amstels amptenaeren
Het goddelijcke Recht als Gooden te bewaeren.
| |
| |
De luyster van een stadt zijn trouwe Burgerheeren.
Haer sorgen zijn een schildt tot heyl der burgery.
Haer wetten zijn om 't volk voorzichtigh te regeeren;
Dat schalkheydt, averechts, noyt voere heerschappy.
Siet daer de schoonste paerl' aen Amstels Kroon en Wapen!
Hier mach het Duyfken by den Arendt veyligh slapen!
Veel diensten maken plicht om weeder te vergelden.
In wat gehoudenis wy al, en dese Stadt,
Aen u verbonden zijn, en zal mijn dicht niet melden,
't Papier is veel te kleen. alleenigh segg' ick, dat
Als Kato in den raedt, voor het gemeen van Roomen,
Gy dikwils in den raedt des Amstels zijt gekoomen.
Daer vloeyd' de wijze mondt doorluchtigh, en met oordeel,
Geduurig met dat wit van 's landts gemeene nut,
En voor dees' trouwe Stadt haer roem en meeste voordeel.
Gy zijt haer burgery alsins een marm're stut;
Een onbesweeke suyl van kooper: die den Deegen,
Als een manhaft Kornel, wel waerdigh hebt verkreegen.
De deught klimt bergen op. de eer-trap werdt bewandelt
Van die z' hem waerdigh maekt. gy hebt het opperschoon,
Dat in de weerelt is, als Heemel-stof gehandelt.
Met recht vergelt men u dan met een eeren-kroon.
Gerechtigheydt heeft lust het weldoen te vergelden;
Die u, ons Burgerheer, ons tot u burgers stelden.
Wy neemen met ontsagh u aen voor onsen vader
Met diep' eerbiedenis, gelijk wy schuldigh zijn.
Wy wenschen dat noyt ramp aen u, of d' uwen, nader.
De nijdt en spuuw' op u of d' uwen, haer fenijn.
Wy bidden onsen Godt, door een ootmoedigh smeeken,
Dat hy sijn Geest in u wel meêr en meêr ontsteeken.
Wy kunnen ons geluk ten vollen niet bevatten,
Om dat wy in 't geluk gebooren zijn. maer die
Hier voor ons zijn geweest, verlangden na die schatten
Uyt 's Heemels milde schoot met neêr-geboge knië,
| |
| |
Daer onse ouderen haer bloedt voor mosten gieten,
Daer moogen wy nu 't recht en vryheydt van genieten.
Dat recht, dat diere pandt, dat sult gy nu bewaken,
Getrouwe vaeder van d' aensienelijkste Stadt
Die oyt de Zon bescheen, van 's Heemels lichte daken.
Uw' deugt werdt toebetrouwt 't Juweel van Hollands schat.
Die stelt u in 't getal van Amstels Cincinnaten:
Bemint, geëert, gedient, van 's weerelts and're Staten.
't Al-oude Roomen mach Fabritius verheffen
En roemen op sijn trouw, door d' eeuwen heen'. ('t is veel!)
't Zal d' ongemeene deught van hem niet overtreffen
Die Amsterdam verkiest nu voor haer Stadts-juweel:
Gewiss'lijck sal sijn naem ten Spiegel aller vroomen
Den ruymen aertboôm tot een vaderlandt bekoomen.
Dus kan een loff'lijk man sijn ampt met lof bekleeden,
En eeren Stadt en Staet. door uw' persoon eert gy
Het Burgermeesterschap, in d' eer van Hollandts Steeden.
Geen loon dan voor uw deught alhier volkoomen zy.
De noyt-volpreese deught en is niet te bepalen,
Zy blinkt in d' and'ren dagh met haer vergulde stralen.
Vergeefs en draeght gy dan, mijn Heer, geen silver-hairen
Van uw' getrouwe sorg' voor 't Amsterdamsche goudt.
Gy soudt, voor 't algemeen, het uwe laten varen,
Soo 't nootlot perste, aen de Stadt, u toebetrouwt.
Haar voedtster-heeren sorg' heeft haar al lang' doen glooren
Voor een heel Koningkrijk, by Indiaen en Mooren.
Bewaekt soo voort den Staet, dan sal de Faem bewaeken
d' Onsterff'lijkheydt uw's Naems: 't onsterffelijk geluyt
Sal sy door d' eeuwen heen', met opgeswolle kaeken,
Met onvermoeyden aêm, voor u trompetten uyt.
My dunkt ik hoor al reê 't nieuw Amstellandtsche wonder
By d' Antipood' befaemt: door keelen van hier onder!
J. Bogaard.
|
|
Auteursrechtvrij