Op het Onweder van 's Lants bussekruit te Delft.
PLURIMA MORTIS IMAGO.
Aen den Heer JOAN VAN MAERSEVEEN, Ridder van St. Michiel.
HEt was, geleerde Maerseveen,
Geensins Salmoneus, die voorheen
Zoo stout, op 't spoor van d' Allergrootste,
In Elis met zyn toorts nabootste
Den donderkloot en blixemstrael,
En langs de brug, uit klaer metael,
Van hoovardye om 't hooft gezwollen,
Met koopre raden af quam rollen,
| |
Als een verbolgen Godt, en kracht,
Die hemel, aerde, en Plutoos nacht
Alleen braveeren durf, en plaegen,
Op zynen donderenden wagen;
Noit had Salmoneus zoo veel harts:
Maer 't was de Denemercker, Zwarts,
Die, zwart van roock en smoock en koolen,
Natuur doorgronde, en alle holen
Van haeren boezem openbrack,
En polste wat in't harte stack.
Hy mengt salpeter, kool, en zwavel,
Dat scheurt den afgront tot den navel
Van boven open, buldert, brant,
En slingert, aerde en ingewant,
Kasteelen, sloten, steên te mortel.
Dat ruckt den aerdtboôm van zyn' wortel,
Vermengelt levenden en doôn,
En schynt den hemel naer zyn kroon
Te steecken, door gewelt te baeren,
Dat al de helsche slangenhairen,
Uit schrick voor 't oorloghs-element,
Te berge staen, en overendt.
Uw jeugt, in 't opgaen van haer starre,
O braeve Ridder, ging zoo verre
Bespieglen, op Kampanjes kust,
Den zwavelberg, die, noit geblust,
Maar eeuwig vlammen braeckt en voncken,
En Plinius gebeent noch schoncken
Ons gunde, noch het minste merck,
Om zyne dootbus met een' zerck
Te decken, voor den trouwen yver
En faem van dien Natuurbeschryver:
Nu zaeghtghe, hier op Hollants gront,
| |
Te Delft, daer, tegens stijl en orden,
Ons kruit, 's lants vyandin geworden,
Stadthuis ontziet, noch kerckgewelf,
En delft een burgergraf voor Delf,
In puin, en menschevleesch, en golven.
Van gloejende assche en glas gedolven,
Wie wort van bitter schreien moê?
De woeste hooftstadt huilt u toe,
En gaept en stinckt, in zoo veel wycken,
Gelyck een kerckhof, zadt van lycken,
Geplet, geknot, gescheurt, gezengt.
Een Chaos, ondereen gemengt.
Een jongste dagh, vol dootsche schricken,
En d' oogenblick der oogenblicken.
Verbouw een eeu, en Krezus schatt:
Een vonck, een blick verwoest een stadt.
J. v. Vondel.
|
|
Auteursrechtvrij