Klioos kraam. Deel 1

Op Een Pater-noster Van pruyme-steenen.

DE kunst verdient hier dubble lof,
Soo kostelijck in slechte stof;
Sy toont ons wondren in een stip,
En groote kunst in kleen begrip;
En twalef Keysers aen een snoer.
Sy werckt in Goudt, noch Parlemoer,
Noch Diamant, noch in Saffier,
Noch in Robyn, zoo roodt als vier.

[p. 34]

 

Geen eêl gesteent heeft het geluck

 

Te worden sulck een meesterstuck.

 

Dit valt een pruymesteen ten deel,

 

Verandert in een kunst-juweel,

 

Soo schoon, dat het de kroon nu spant

 

Van parlemoer, van Diamant,

 

Saffier, Robyn, en van 't Metael,

 

Der Vorsten pronck en opperprael.

 

Ick sie, hoe ick dit meer besie,

 

Hoe ick my meer verwonder, wie

 

Prijs ick het eerste? wie het lest,

 

De booste is het licht het allerbest

 

En çierelijckst en fraeyst gedaen.

 

Vorst Julius hanght boven aen,

 

Die Opperheer, die sijns gelijck

 

Nooyt had gehadt in 't Roomsche Rijck,

 

Was hy, versien met Staf en Kroon,

 

Met recht geklommen op den Troon.

 

Hoe sweemt die trony op August?

 

Die al de werelt braght in rust,

 

Terwijl sijn maght met Rome wast,

 

Soo bouwt men huysen van Albast,

 

Eerst opgehaelt van slechte steen.

 

Hoe konstigh is Tybeer gesneên.

 

Kaligula, soo onbesint,

 

Gehaet, van all wie deught bemint.

 

Ick min de kunst die uw gelaet

 

Soo schoon vertoont, van elck gehaet.

 

Na Klaudius, met Messalijn,

 

Soo vuyl van lust, soo vol van wijn,

 

Volght Nero, die met moordt bekladt,

 

In wreetheydt nooyt sijn meester hadt.

 

Wat brenght de boosheydt voor den dagh

 

Wanneerse siet dat sy 't vermagh!

[p. 35]

 

Dit 's Galba, die op 't lest bevindt

 

De gunst des volcks soo licht als windt.

 

Dit Otto, maer helaes hoe ras

 

Raeckt hy met al sijn prael in d' as!

 

Dit lijckt Vitel, die binnen 't jaer

 

Moet sneuvelen in 't Rijcks-gevaer.

 

Vespasiaen, met soo een Soon,

 

Als Titus, voert met recht de kroon,

 

Die acht de dagh niet wel besteedt

 

Wanneer hy niemandt vriendtschap deed.

 

De leste is Vorst Domitiaen,

 

Een Vorst, maer self een onderdaen,

 

In 't quaet gevallen voor sijn val,

 

Dees sluyt het Keysers twaleftal.

R. Anslo