Jong Dietschland. Jaargang 14

[p. 39]

Naar het licht

Zooals de nenufar in knop
De zware waatren wegen voelt
Rondom haar stengel, slijk- bespoeld,
En op haar bloemen- zwangren top,

Doch niet en breekt en niet en zwicht,
En, als een aureool in roem,
Na donkren strijd een blanke bloem
Wit openplooit in 't zilvren licht;

Zoo draag ik door den levensstrijd
Een ziel die eens de zege haalt.
Haar hulsel juichend breekt en straalt
In 't schittrend licht der eeuwigheid!

Jozef Simons.