Jong Dietschland. Jaargang 9

[p. 162]

Romance.

Omblonken van juweelen en cameeën
Glijdt mijn rank bootje over de stille zeeën;
De maan zit op haar verren wolkentroon,
En rijdt boven de aarde in schijnsel schoon;
De sterren verneev'len in 't wit hemellicht,
De slanke mast staat teer omhooggericht,
En grijpt een glimp van 't koele manevuur
Dat statig neerpraalt in dit heilrijk uur.
Het al ligt ademloos in lout'ren glans,
Zacht wieg'lend op traag-deinenden kadans
Van sferenvrede en blanke harmonie,
Die magisch zingt met zuiv're melodie.
Ver ligt het land waarheen mijn bootje glijdt,
Ver in der werelden oneindigheid;
Gelaten drijf ik met mijn bootje mee
Naar 't land van rust en ongerepten vrêe.

edward b. koster.