Jong Dietschland. Jaargang 9

[p. 138]

Verbeelding.

.... Daar troont mijn God, een glimlach op de lippen ..en vlinders ziet m'aan de offerkransen nippen.
Hel. Swarth.

Nil cogitatur dulcius quam Jesus, Dei Filius.
S. Bernardus.

O kom, en wil U toogen,
gedaald van uit den hoogen,
verschijnend voor mijne oogen,
o Jesu zoet!
Mijn ziel, die zit gevangen
in 't duister, is zoo bang, en
zoo vol van groot verlangen
is mijn gemoed!

Mijn stem hebt gij vernomen,
en 'k weet dat gij zult komen
mij troosten en vervromen
met liefde en licht.
En waar ze ligt begraven
zult gij mijn ziele laven
met al de schoonheidsgaven
van uw gezicht!

Ik zie uw slanke leden
alreê mij toewaarts treden
in zuivre wittigheden
en zacht gestraal.
Ik voel uw streelend' handen
waar, vlammend om de randen
uw roode wonden branden,
ik hoor uw taal!

[p. 139]

 

Op uw doorboorde voeten,

 

o Heere zou ik moeten

 

mij buigen nu, en boeten

 

mijn' zonde en schoud;

 

maar, hoorend zoet u spreken,

 

niet langer u ontweken,

 

heb hoog ik opgekeken

 

en u aanschouwd!

 

 

 

Nooit hooger schoonheids weelden

 

mijn hongrende oogen streelden,

 

dan, Jesu, dat verbeelden

 

van uw gelaat.

 

Hoe zal ik u bedanken,

 

dat mij, een armen, kranken,

 

die wondre levens dranken

 

Gij drinken laat!

 

 

 

Geen beeld dat mij doet blozen,

 

in marmer vastgevrozen,

 

geen kransen, of geen rozen

 

aan d'autaarsteen!

 

Uw leest in 't witte om wonden,

 

de rozen uwer wonden,

 

de glimlach van uw mond, en...

 

mijn God alleen!

 

 

 

O, dat ge mij wilt geven

 

dat, aan mijzelf ontheven

 

ik kan voor mij doen leven

 

uw schoonigheid!

 

Dat U ik mij kan denken

 

en zien uwe oogen wenken

 

die 't hert met liefde drenken,

 

hoe dàt gezeid!

 

 

 

A. Walgrave.