Jong Dietschland. Jaargang 8

Samenzijn

Aan mijn vrienden op 2ⁿ Januari l.l.
met mij te Thielt vergaderd.

Nog leeft in mij als een gedacht van
zegen 't Herdenken aan dien lieven avondstond.
Daarbuiten joeg de wind den wilden regen
Op 't vensterglas waar wij in stille rond
Gezellig-koutend saamgezeten waren -
Vijf vrienden die met jonge en sterke hoop
Voor al den strijd dien menschenlevens baren
't Verleden van ons korten levensloop
Met aangename woorden bovenhaalden.
Herinneringen zweefden in den kring
En over onze blijde hoofden daalden
Er klanken van geluk en zegening.
We waren jaren van elkaar gescheiden
En zoo begroetten wij dit samenzijn
Met kreten van verrassing en verblijden.
In bekers parelde eedle Rijnsche wijn

[p. 158]

 

En ons gezondheid wenschend staken we allen

 

De glazen bij elkaar zoo 't vrienden past

 

En lieten liederen vol geestdrift schallen.

 

En dan als uit een dichtgesloten kast

 

Die slechts geopend wordt op feestedagen

 

Haalde elk dooreen van uit den knapentijd

 

Waarvan we 't beeld door 't leven mededragen

 

Gedachtenissen op vol wonderheid

 

Gevaarten die we in gulle jeugd beleefden:

 

Ons vreugd was stralend als een bloemengaard.

 

Toch, starend hoe de tabakwalmen zweefden,

 

Scheen ieder in verrukking, stil-bedaard

 

Soms op 't verhaal te luisteren. De tijden

 

Die wij te saam doorbrachten in 't genot

 

Van kinderspel en onbezorgd verblijden

 

En ook al van kwajongensstreken - God

 

Vergeve 't ons - ontvouwden 't gouden gloren

 

Van hun geweken, zonnig droomenland.

 

Reeds was de tijd der werklijkheid geboren.

 

We waanden dat we zaten op een strand

 

Waarvóor de zee van 't leven klotst. Toch waren

 

Wij heerlijk-saamgezeten alle vijf;

 

Den storwind hoorden we in de boomen varen

 

En 's anderdaags moest elk voor zijn bedrijf

 

Voor goed het mannenleven in.

Gabriël Verborght.