Jong Dietschland. Jaargang 8

[p. 74]

Sonnet

Mijn goud-fijn krullekopken, sluimer snel...
Ik waak zoo goed bij u... Van spelen moe
Vallen uw diep-blauw oogen droomend toe,
Nog steekt gij de armpjes uit naar 't vluchtend spel.

En sluimrend zingt gij 't lied dat klonk heel hel
Midden uw schaatrend spel... Gij leert mij hoe
Ik leven moet en zie mijn kind, nu doe
Ik ook als gij: ach 'k weet het nu zoo wel:

Reeds lang verzwond mijn heilge dichtersdroom,
En 'k ben zoo lang van 't leven dood-vermoeid
Ter rust gegaan bij stillen kalmen vrêe.
En spijts mijn dooden droom klinkt nog heel vroom
Mijn zoete lied dat nog bijwijlen bloeit
Uit doode landen van diep-sluimrend wee.

Dirk van Elzen.