Jong Dietschland. Jaargang 7



[pagina 214]
De Lente lacht De lente lacht met licht en bloem gesmukt... Zie, in de zangerige weide daalt Het kind...; het trippelt blijgezind en plukt Veel bloempjes, tot het van genoegen straalt, En moegespeeld naar moeder vraagt... Bedrukt Gaat het aan 't weenen: ach het is verdwaald, Het laat zijn bloempjes..., roept!... tot moeder 't haalt En 't schreiend schaapken aan haar boezem drukt. Ik liep het leven in gelijk een kind... Ik joeg op droomen, bloemen blauwgetint In groene wei van Liefde en Hoop geplant... Mijn droom is heen...! Ik sta zoo moegezind En ween daar ik den weg niet wedervind...! Mij brengt geen Moeder weer naar 't Kinderland!... Dirk van Elzen.