Jong Dietschland. Jaargang 7

[p. 154]

Gelijk een Scheper!
II.

Gelijk een scheper bij zijn schaapkens waakt,
tot 't vreedzaam avondklokje biddend slaat,
de zon in rooden gloed den grond schier raakt
en alles weer ter zoete ruste gaat,

Ten stal zijn kudde drijft als 't bang geblaat
hem smeekend ook naar stille ruste vraagt,
zoo teeder zorgt dat geen den hoop verlaat
en kalme zielevree in 't harte draagt; -

Zoo heb ik met mijn droomen ook gedaan,
als Liefde en Hoop, als alles was vergaan
en de arme ziel me om stille ruste vroeg.

'k Begroef mijn droomen in mijn harte zacht
en waakte bij mijn dooden heel den nacht,
tot zaalge vree mijn ziel weer tegenloech!