Jong Dietschland. Jaargang 7

[p. 146]

Zonnegloed

Een blij gevoel van wonder dagend leven,
doortrilt alom bij 't sterven van den nacht
het weeldrig lenteland; dat sluimert zacht
met 't mooie kleed van morgenmist omgeven.

't Heelal betracht de komst van sterke levens-stroomen..
Zie: plots verrijst de zon in goddelijken glans
en gloeit de wijde lucht vol licht van trans tot trans.
Het land ontwaakt uit blanken smoor en zoete droomen

en 't blauw welft eeuwig schoon op eeuwig groen en goud.
Zoo voel ik in mijn ziele soms een groeiend trachten
naar dichtergloed die dagen gaat zoo heerlijk stout;

Maar ach geen zon ontgloeit en vruchtloos is m'n wach ten :
het wordt me weerom kalm om 't hart en stilaan koud
en 'k zinke weenend weer in donker doode nachten.

26-1-04.
Stanne Serneels.