Jong Dietschland. Jaargang 7

[p. 144]

De muur.

Tooverzoete klanken ruischen
Door de steenen van den muur,
Stemmen gevend aan 't mysterie
Van mijn scheemrend avonduur.

Met de keel vol zilvertrillers,
Kweelend als een nachtegaal,
Zit een jonge vrouw te tokkelen
Vóór den vleugel in haar zaal.

God almachtig, hoor mijn smeeken!
Ziek nog wordt mijn zielken, ziek,
Zoo ik niet mag binnentreden
In dien tempel van muziek.

Neen... neen.., Laat mij liever wachten....
Tot een andre zwarte muur
Heerlijk vlammend dòor zal scheuren
In mijn zalig stervensuur!

Laat mij daar op klanken, zoeter
Dan de zoete nachtegaal
Of de zoete vrouwen kweelen,
Zweven door uw hemelzaal!

Leid mij dan door de open rijen
Van uw duizend englen om,
Tokklend op hun gouden harpen,
Machtig roepend: ‘Wellekom!’

Lambrecht Lambrechts.