Jong Dietschland. Jaargang 7

[p. 86]

Onmacht

Ik voel in mijne ziel, een wijde wereld leven
Met blauwen Oceaan, van rustelooze baren
Waarop bij onweêrs-wind, mijn Passie-booten varen
Van mast en zeil beroofd, naar ruwe rots gedreven.

En midden in het land, door eindelooze dreven
Daar draaft 't Gedachten-span, om immer nieuwe maren
En diep in 't donkre woud, waar lichte vingren snaren
Daar weet ik 't jonge koor, van mijne droomen zweven,

Wie zal 't vermoeide wrak, naar veil'ge haven leiden?
En tot den langen strijd, met nieuwe kracht bereiden?

Ik voel een zware hand, mijn losse teugels grijpen
En 'k weet de paarden moe, want 'k hoor ze nauwelijks gijpen
O 'k voel mij toch zoo zwak, met al mijn kinderdroomen
Zal dan voor mij geen hulp, uit hoogre machten komen?

Karel de hoop.