Boekennieuws
Een paar oude kennissen van Berten Bievoet...
Wat zullen we zeggen van dat boek: Dat de vinding goed is, ja, heel goed zelfs. Toch komt ons die terugkeer uit de gevangenis wat al te gezocht voor. 't Schijnt dat hij daar maar alleenlijk is aangewend om een begin te hebben des te meer daar we vruchteloos het waarom ervan zochten en zulks in gansch het boek een mysterie blijft.
Voor het overige zet alles heel natuurlijk voort. Het kinderleven op den buiten, de avonturen van den knecht, dat samenzijn met Hinten Faessens en 't portret van den dronkeman Saten Beernaert, dat alles is heel wel uiteengedaan en zoo vlotweg dat het menigen 'nen goeden stond zal verschaffen.
De opkomende liefde voor 't wondere meisje Anna en hoe Bert zich stilaan verstput om de betrekkingen met het naaisterke voor goed aan te knoopen, is ook wel weergegeven en toont, dat Vanden Bussche een menschenkenner is.
Nochtans zou dat alles vaster kunnen geteekend zijn, kon dat met beter gekozen uitdrukkingen uiteengedaan worden.
Nu wordt men wel is waar het gevoel gewaar, maar men heeft er niet genoeg de deugdelijkheid van. 't Is wat vaag, 't komt niet blak uit.
Soms komen ook wat al te rhetorische phrasen voor, die best konden vermeden worden en al te romantische gevoelens, die verouderd zijn.
We krijgen hier ook een kijkje op 't Leuvensch studentenleven, waar Berten in betrekking komt met de bevallige Irène en zijn vroegere liefde wat in den vergeethoek geraakt.
Hier weêr treft ons het vloeiend vertellen, het goed afkijken. Maar nog eens alles te veel met den gauwen borstel afgewerkt.
Een paar oude kennissen is dus een goed boek, waar veel, heel veel deugdelijks in steekt, want hier en daar komen tafereeltjes, landschappen voor die met weinige woorden heel fraai
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd