Jong Dietschland. Jaargang 7

[p. 43]

Gelijk een vreemdeling!...

‘van anders entwat
‘en hooren we nimmer U klappen...
(Uit Albr. Rodenbach's ‘Ze loechen!...’)

Ziet, ik heb U gezongen 't eenig lied van liefde
en de alverwondering spreekt uit uw wijden blik
want, ja, gij hebt gehoord een zang van ander leven,
van onbegrepen trachten en van stil gesnik.

In al die blauwige oogen ligt het medelijden
om wat mijn eeuwig woord van waarheid heeft gezegd,
en al die fluisterwoorden zijn de wijze handen
die worden op de schouders van m'n wil gelegd.

Och! laat voortaan mijn zangen in mijn boezem rusten,
want ander levensdoel vergt ander levenslied,
en wat voor U de pracht is van het luide leven
is voor mijn liefde toch de pracht van 't leven niet.

Mijn leven is de wereldwijde lieve Vlaandrens
en al die fiere roem en blijde macht en pracht;
mijn leven is mijn wil van eigen hooger wezen
en somber kampen met nen looden schandenacht.

Bij poozen, ja,

vlamt ander trachten in m'n blikken,

als, vóór den armen doolaard, blijde liefde gaat,
maar ik zal gaan -

alleén

- m'n donkere pijndersgangen,

omdat mijn hart van trouw is en van geen verraad.

Roel van Branden.