Jong Dietschland. Jaargang 6

[p. 95]

Op Wandel

van Hugo Verricst[.]

‘Op Wandel’ is een zucht van een edele ziel naar waarheid, goedheid schoonheid en een blij genieten van ze te ontmoeten niet in afgetrokken gedacht maar geconcretiseerd zooals ze in een hoeksken van Vlaanderen in heel Vlaanderen thuis behoort. Passende verhouding in kleederdracht in handel en wandel en uitspraak des levens waarheid; goedheid van arme zielen onder stoffelijke armoede gedoken; schoonheid in wasdom en plantengroei, in ongeëvenaarde natuurtafereelen door de hand des Almachtigen gemaaid. Ik heb het boeksken gelezen en al lezende lange gielpen blinkender schoonheid over mij voelen stroomen.

Hugo Verriest is een schilder, een realistische schilder. Zijn boek is als een gaanderij waar vijftien schilderijtjes ten toon hangen die men eens komt zien, bekijken, genieten. Zoek daar geen breede forsche lijnen in getrokken met logische gevolgtrekking: geen kloek gespierde denkersproza. Neen, 't zijn kleine zonnekes dikwijls schijnbaar onpassend 't een op 't ander maar vormend een harmonisch geheel waar één zelfde ziele door tintelt: een proza die wonderwel past op den fijnen ontledersgeest van Hugo Verriest. 't Zijn kleine zonnekes maar zij steken toch zoo boordevol gedachten. Hier val ik op eene

[p. 96]

eigenaardigheid van den schrijver: Elk woord, elk beeld is hem oene innigheid: Zij leven met oorspronkelijke en eigene beteekenis en verband in zijn geest en hert. Onze taal is hergoten als zij uit zijn pen is gevloeid.

‘Op Wandel’ is tevens eene deugdelijke spijze voor onze ziel. Ons leven moet zijn een gedurig uiteenzettende kennis en liefde der Godheid. Die herderlijke opleiding genieten wij als de schrijver ons opvoert van de natuurpracht tot haren Maker: Natuur is schoon God is schoon die ze geschapen heeft.

S.V.