Jong Dietschland. Jaargang 5



[pagina 246]
Lente Boomen. Ze staan zoo groene, thans, Zoo zappig en vol leven, De boomen heel en gansch, Weêr machtig uitgedreven, Terwijl de zonne zacht Hun botten al doet open, Die zoetjes zonder klacht, Steeds komen uitgekropen. Ze staan zoo groen weêr, Met blaren reeds omhangen, Die frisch, en jong en teêr En met een stil verlangen Gansch open zijn gegaan. Zoo mooie zijn de boomen, Alsof ze wachtend staan, Naar iets dat zal gaan komen. Als 't Meie dan zal zijn, ô boomen, moogt ge vieren Met al uw groen zoo fijn, Dat lief uw kruin komt sieren Der Lente schoone vreugd! Het zal me opnieuw doen droomen Van mijn volzoete jeugd, Die ach! niet weêr zal komen.
[pagina 247]
Gij rijst zoo zalig neêr, En met een jonger leven, Wanneer geen Winter meer, Uw naakten stam doet beven! Mijn Lente ging voorbij, En 'k mag ze maar gedenken, Wen gij in 't Lentgetij Mij droomrig staat te wenken! 2/4-1902. Boomen met hun groene vanen Zie ik geerne staan, Als ze wieglend in de zonne Op en neêre gaan. 't Zijn lijk kinders, die daar zwieren In den koelen wind, Wiegewaaien, Meie vieren, Ruischen blijgezind! 2/5-1902. J. Antonissen.