Jong Dietschland. Jaargang 5

[p. 105]

Verzen.

 

Zonne-dood.

De groote zonne-doodstrijd is begonnen
en heel het Westen staat, vol angst, in bloed.

Lijk koningen uit Bijbeltijd, in 't purper,
naar 't Oost in rij, nu staan heel groote wolken
te staren hoe de zon weer sterven moet.

Gelijk de Vaders, zegenend met hun handen,
te midden van hun volkenstammen stierven,
zoo gaat de zonne dood in de avondlanden:

heur lichten, stervend gaan de verten zoenen
en kussen rood de heurwaartziende wolken.

Heur groote ontvouwde mantels plooien samen
en heerlijk zinkt de Zon

en is gestorven

te midden van de landen en de volken.

Joost van Estel.
Neerlanden, 26/7/02.

O.L. Vr. Toren.

De grijze toren luidt en luidt
met al zijn klokken naar den hemel
en al zijn bogen gaan omhoog
in hoog verzuchten door den nacht:
uit alle lijnen stijgen nu

[p. 106]

 

heel stille en vrome avondbeden

 

en heel de toren innig bidt

 

uit al zijn oude steenen-kracht.

 

 

 

De klokken brommen koninklijk

 

hun hooge lied door de ijle luchten

 

en klankenwalmen droomen ver

 

en drijven heilig rond de kerk;

 

en uit die zee van klokgeklank

 

rijst, maagdlijk schoon, de sterren tegen.

 

uit steen en boog en bloem gegroeid

 

de hooge toren, eeuwig sterk.

 

 

 

J.v.E.

 

7/9/02.

Verzuchting.

O Heer, ik ben zoo bange van
den zwarten donkeren nacht,
die, met zijn grauwe mantels, weer
mij nu voor de oogen komt.
Ik ben zoo zwak, zoo zwak!
O laat den bangen slaap
mijne oogen niet verwinnen in
den zwarten donkeren nacht.
o Laat mij wakend blijven met
de stille-lichte lamp,
van hoog verlangen, die
Gij branden doet.
Zoo gaat mijn leven niet
verloren in den nacht
en 'k vind den dageraad
die 't oog mij lachen doet.

Mortsel, 13/10/02.
J.v.E.