[Jan Campert-Stichting: de prijzen, de winnaars, de essays]
Jan Campert-prijs 2015
Ilja Leonard Pfeijffer
Idyllen
Juryrapport
De ondertitel van Ilja Leonard Pfeijffers bundel Idyllen luidt: Nieuwe poëzie. Dat is letterlijk te begrijpen, want in dit boek levert hij, na zeven jaar als dichter gezwegen te hebben, vijftig nieuwe gedichten, 175 pagina's nieuwe poëzie. Tegelijk is dit ook een nieuw soort poëzie in het dichterlijke oeuvre van Pfeijffer: lange, verhalende gedichten in paarsgewijs rijmende alexandrijnen - poëzie dus die zich inschrijft in een klassieke retorische traditie. Bovendien heeft die terugkeer naar de traditionele vorm de pretentie om vernieuwend te zijn in de hedendaagse Nederlandse dichtkunst. Pfeijffer zet zich in deze bundel enerzijds af tegen hermetische verzen en anderzijds tegen dichters die te veel met hun eigen navel bezig zijn of louter banale anekdotes vertellen. Hij meent dat er weer echt iets aan de orde moet worden gesteld in poëzie. Dat levert in Idyllen gedichten op over existentiële angst, over politiek-maatschappelijke problemen zoals de vluchtelingencrisis of over de psychologische gevolgen van Facebook.
Anders dan de titel doet vermoeden bevat Idyllen alles behalve liefelijke tafereeltjes over gelukkige mensen in de rustgevende natuur. Pfeijffer schrijft in tegendeel harde, exuberante verzen over de dispositie van de mens in de hectische wereld van vandaag. Hij is schaamteloos barok en opzichtig retorisch, creëert een bezwerende dreun en schrijft strak ritmische en bijzonder sonore gedichten waarin de prachtige klank vaak botst met de onthutsende inhoud. Idyllen is een waagstuk: het gaat over grote verhalen en problemen, en Pfeijffer schuwt daarbij het grote gebaar niet. Het levert een grote bundel grootse poëzie op.
Auteursrechtelijk beschermd
