Jan Campert-stichting Jaarboek 2011

[p. 118]

Hagar Peeters
Ik herken je

In het troebele onderwatergewoel
van het meest bezwete uur
in de donkerte van de diepste kloof
in de spleten van onze gesloten ogen
de holten en de kloten

in dit tussenlakense ondermaans verzet
dit witte tussen de gedichten
wegtrappende vergeten
dit binnenverense verdrijven van angst en pijn
dit baarmoedernabootsende duister
in deze natte afgematte nacht
waarin we het helle vuur ontsteken
de schaduwen onze bewegingen nabootsen
bij het flakkerende kaarslicht
we samen een ruiter te paard zijn
deze arm en zijn met rappe pen getooide hand

in deze tussentijd in deze vergetelheid
in dit hijgen dit knarsen dit kreunen
in dit loeien dit loeiend ten ondergaan
in deze kleine dood die we sterven
maar nooit voor eeuwig
wanneer jij gedichten schrijft
die ik lees

ik herken je

deze kleine dood sterven we samen
om de grote alleen aan te kunnen gaan.