Jan Campert-stichting Jaarboek 2011

[p. 119]

Hagar Peeters

Toen we moe werden
gingen we slapen
en reden de auto's achteruit.

Terug in de tijd werd het plafond
van het derderangs hotel weer hemel
boven het matras dat de wereld was.

Het was te laat om nog te zuipen en te naaien
en over berkenstammen te zwetsen
en hun bladerpracht.

Misschien lagen we daar te wachten
op een bevrijding,
draaiden we een kleine revolutie af

of waren we ondergedoken
voor de zoeklichten van achterwaarts rijdende automobielen
die voorbij gingen aan het vuistbrede kiertje
dat zich tussen de gordijnen naar hen balde

maar zacht was je vuist op mijn schouder
en de kamer hing als een maan in de nacht.