Jaarboek van het Taalverbond. Jaargang 2

[p. 8]

Voor Moeder's Album.

I.
's Avonds.

De sterre pinkt.

De moeder zingt

En winkt

Met beî haar handen:

‘Kom hier bij 's kindekens wiegelijn!

Kom hier, gij braaf, lief sterrekijn!’

En zij doet het nachtlicht branden.

Het kindje lacht,

Doch min om de ster,

Door moeders wenk, van zoo eindloos ver
In 't flikkerend, blikkerend lampken gebracht,
Doch min om de stille gouden pracht

Der avondster in den hoogen,

Dan om de ster, die hem tegenlacht

Uit moeders vriendelijke oogen

Brussel 1888.

[p. 9]

II.
's Nachts.

Bij 't bed in 't wiegje slaapt het kind,
In 't bedde rust de moeder vast;
En buiten giert en raast de wind,
En op het dak de weerhaan krast...

Geen lid verroert de moeder.

Het onweer stijgt. De zwarte wolk
Is als een draak, die vlammen braakt;
De regen stort uit 's hemels kolk;
De donder buldert, rolt en kraakt...

Geen lid verroert de moeder.

En langzaam wijkt het naar gerucht,
En langzaam stilt de regendrop....
Maar in de wieg het kindje zucht,
En wakker springt de moeder op

En bukt zich over 't wiegje.

5 October 1889.

III.
De musch en de toren.

In een oude stille stad
Stond een eeuwenoude toren.
Fier nog keek hij daar en preutsch,
Trouwe wachter, grijze reus,
's Morgens in het zonnegloren.

Allerlei gepluimde lui,
Kraaien, kallen, uilen, musschen,
Hadden daar hun vrije vest,
Minden, paarden, bouwden 't nest
En krakeelden ondertusschen;

[p. 10]

 

't Was een leventje naar wensch!

 

Ach en wee! Op zeek'ren morgen

 

Ploft 't gevaarte op man en muis...

 

Heel de wijk was louter gruis,

 

Maar een muschje bleef geborgen.

 

 

 

Rouwklacht slaakte stad en land!

 

‘Ja, wat helpt me uw kermen, klagen?’

 

Zei de musch; ‘wat of ge krijt,

 

'k Ben ik al mijn have kwijt,

 

En naar mij zal niemand vragen.’

 

 

 

't Is bekend en 't is geprent:

 

Rampen en gebeurtenissen

 

Zijn en hand'len onbeschoft. -

 

Als de toren nederploft,

 

Moet de musch haar nestje missen.

 

 

 

G. Antheunis.