Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy
(1708)–Anoniem Den Italiaenschen quacksalver ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy–
Auteursrechtvrij
[pagina 84]
| |
Stem: Lestmael twee gelieven, &c.Les ginck ick spanceeren,
In de Uyle vlucht,
Want ick hoorden geeren,
d’Een of d’ander klucht,
‘k Liep door Straet en Stegen,
Langs de stille wegen,
Maer ick hoorde gewach,
‘t Was al over negen,
Wanneer ick dat sagh.
Twee dienst-meysjes komen,
Gaende met malkaer,
Onder by de Boomen,
Daer ick ontrent waer,
d’Een die seyde Grietje,
Dat was Angnietje,
Wel hoe vaerje in u huer,
‘t Is heel wel sey Grietje,
‘t Valt ‘er mijn niet suer.
’t Is het eerste jaertje,
Dat ick ‘er heb gewoont,
By een Weeuwenaertje,
Die my wel beloont,
‘k Dacht niet van mijn leven,
Dat het soo kost geven,
Als men so wat buyten wint,
‘t Staet niet al geschreven,
Hoe ‘t Meysje vind.
Seecker Angnietje,
g’hebt my wel geraen:
Maer hoort lieve Grietje,
‘t Stont my wonder aen:
d’Aldereersten weke
Quam Sinjoor gestreke:
En hy seyde, Angeniet,
‘k heb u eens te spreken,
‘k Dacht wat dat bediet.
Daer is een ducaetje,
Koopt ‘er yets wat voor,
Hy ley daer een praetje,
| |
[pagina 85]
| |
Ick sey, danck Sinjoor:
Na een twee drie dagen
Quam hy weder dragen,
En brocht my twee stricken reyn:
Maer ick dorst niet vragen
Of het sijne zijn.
Dit was so vier weken,
My heeft toe-gesteken,
Dat ik al nam an,
Koussen, schoenen, rockjes,
Och hy haddet drockjes,
Met een kapje zwarte tip:
Ick ginck maken lockjes,
Als een Venus knip.
’k heb mijn alle dagen,
Mooytjes opgeset,
Dus komt het te slagen:
So ick maeck het bedt,
Dat hy komt geslopen,
Vindt mijn boesem open,
‘k Maeckten om de leus gestoey.
‘k wou het niet ontloopen:
Want ik wierdt niet moey.
Dat was ‘t eerste reysje,
Lieve Angeniet,
Maer sint die tijdt meysje,
‘k Loofje mijn wel siet,
‘k heb al overwonnen
Hondert ducatonnen,
Want Sinjeur heeft mijn wel besint:
‘k Sal nu stellen konnen
Seecker soete kindt.
Ia, so moet men ‘t halen
Lieve soete Griet,
Als men pronck en pralen
Wil, en hebben niet.
‘k Selje eens verklaren
Hoe ick ben gevaren:
Mijn Meester heeft een wijf,
Die wat oud van jaren.
Is, om tijdt-verdrijf.
’t Is nu wel drie jaren
| |
[pagina 86]
| |
Dat hy by hen woon,
‘k wilje wel verklaren,
Dat ick meenig kroon,
Dick van hem ontfinge,
Stricken, goude ringen,
Alderhande frayigheydt,
‘k Selje mijn dingen
Laten sien, o meyt.
’k Quam lest eens geloopen,
Boven op ‘t Cantoor,
Om hem af te roepen,
Hy seyd’, Meysje hoor,
Ick seyd’, Meester knapjes,
Ziet de Vis wort slapjes,
En Me-Iuffer siet en wacht,
Betraptsen ons strackjes,
Sy is ‘t spel verkracht.
’k Kreeg twee ducatonnen,
En noch wat kleyn geldt,
Was ‘t niet wel gewonnen,
Als men het soo stelt,
Weetje wel ‘k sal trouwen,
Om de twist te schouwen:
Want het Wijf is hallef beus,
‘t Schijnt dat mijn Iuffrouwe,
Hallef heeft de leus.
Maer wie selje krijgen?
‘t Is een Snijder kindt:
Dochje moet het zwijgen,
Een Sinjoor bemint,
Kan dan somtijdts komen,
Dus is ‘t voor genomen:
Och men doet veel om ‘t goedt,
‘k heb dan niet te schroomen;
Want het is een Bloedt.
’k Kost ‘t niet langer hooren,
En mijn verdroot ‘t staen,
‘k Liet mijn van haer hooren,
En ick sprack haer aen,
‘k Zeyd, wel soete Meysje,
Die so meenig reysje,
Met Meester hebt gedaen:
| |
[pagina 87]
| |
Doch die valsche Prietjes
Zijn doen voort gegaen.
’k Docht en zwoer gants kronen,
Gaet het so aldaer:
Als de Meysjes woonen
By een Weeuwenaer,
Of by groot Sinjoortjes,
Draeght men so de boortjes,
Stricken quicken wat men siet,
Komt dat van de boortjes,
Wegh dat dient mijn niet.
Liever dan een meysje,
In haer naeckte hembd,
Die haer poesel vleysje,
Niemant heeft geschent,
Kuysheyt wil ick minnen;
‘k Ley eerst ook mijn sinnen
Aen een meysje vol van pracht,
Wegh, Wegh drommelinnen,
‘k Werck liefts al mijn macht.
|
|