Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

[p. 44]

Speel-Wagen Sangh.

Stem: Ons Speel-jacht nu al vaerdigh leyt.

Nu Voerman jaegh so dapper niet,
De Paerden raken ligt aen ‘t hollen,
maeckt datje doch wat voor u siet,
Of anders rijd’ de droes op knollen,

Sie so dat ‘s lustigh dat gaet wel,

Nu meysje wilje niet eens singen,
Hoe nu dus stil? wel wat gequel
Kan nou jou vrolijkheyt bedwingen.

Het is mooy weer, nu eens gekust,

Een kusjen is niet aen gelegen,
Wie dat een kusjen niet en lust,
Die kan het met een doeck af veegen.

Nu brengt jou mondjen eens by my,

En laet my eens u lipjes drucken,
Een kus uyt eerbaerheyt is vry:
Nu laet my een kusjen plucken,

Gy zijt een kusjen dubbelt waert,

Gy hebt goet verstant van kussen,
Ick wensche my met u gepaert,
Leent my u lipjes ondertusschen.

Dat ‘s tweemael en het smaeckt naer meer,

Ik woud voor sulck een kusjen sterven,
Ick bidje laet ick mijn begeer,
Noch eens de derdemael verwerven.

Mijn onbeleeftheyt is wat groot,

Ick bidje wil het my vergeven:
So ik niet kus so ben ik doodt,
En ik soud’ garen noch wat leven.

Een eerbaer hert dat is be’eeft,

En gy zijt minlijck boven desen,
mids gy op mijn begeeren geeft,
So zijt gy dubbelt waert gepresen.

’t Pleysier vermeerdert als men mag

met sulcke soete schepsels reyen.
De soetste vreugd die yemant sag,
Is dat men kussen mag en vryen.

Doet ons de eer so ‘t u belieft,

En laet u soete stem eens hooren,

[p. 45]

 

Op dat gy ons gehoor gerieft,

 

Wy luysteren met open ooren.

 

Het soete keeltje van een maegt,

 

Verheugt een jongmans hert van binnen,

 

Dewijl ‘t hem in sijn hart behaegt,

 

Het dwingt hem vaerdig om te minnen.

 

Een maegdeken stem en soet gesanck,

 

Verciert het wesen van de Vrouwen,

 

En nood’ een jongman door die klanck,

 

Om met haer die hy hoort te trouwen.

 

Noch een kusjen voor het lest,

 

Ick sal u danckbaerheyt betoonen,

 

Dat kusjen smaeckt my noch het best,

 

Ey wilt mijn stoutigheyt verschoonen.