Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

t’Samen-spraeck tusschen een Minnaer en sijn Beminden.

Stemme: ‘k heb het Potjen lief, &c.

Vryer.

Ach hoe soet ist Cloris u te minnen,
Hoe soet is te zijn by u vriendinne,
Want als op u speelt mijn oog gewemel,
Dunckt my dat mijn ziel is in den Hemel.

Vryst.

Minnaer laat dees reden tog varen,
Want sy mijn jeugdig hert bezwaren,
Want des Minnaers woorden die so vleyen,
Zijn maer om de Meyskens te verleyen.

Vryer.

Ver van my moet zijn schoon bruyt gepresen,
Dat ick u sou een bedrieger wesen,
Neen mijn Cloris ick sal u beschermen,
En behoeden in bey mijn ermen.

[p. 28]

 

Vryster.

 

Minnaer dat en zijn niet u gedagten,

 

Daerom ick dees woorden niet en achten,

 

Want als gy mijn hertje maer kost steelen,

 

Dan so liet gy mijn eeuwigh queelen.

 

Vryer.

 

Liefste lief ick zweer by al de bomen,

 

Die hier staen al by dees water-stromen,

 

Son en Maen die syn getuygen mede,

 

Dat ik u bemin in eerbaerheden.

 

Vryster.

 

Valschen minnaer schort dit droevigh klagen,

 

Hoe soud gy my liefde konnen dragen,

 

Daer gy hebt een ander Lief verkoren,

 

Die gy langh gevrijt hebt van te vooren.

 

Vryer.

 

Dat en sal den Hemel noyt gedogen

 

Dat ick sal een ander liefde togen,

 

Noyt geen Herderin sprack ick voor desen,

 

Als gy Cloris die mijn Bruydt sult wesen.

 

Vryster

 

Minnaer door u overtrouwe minnen,

 

hebt gy oock mijn hert ontstelt van binnen,

 

Als den Seyl steen treckt gy mijn gedachten,

 

Die na u jonst’en liefde trachten.

 

Vryer.

 

Komt dan Cloris Maget uytverkoren

 

Komt dan tweede Ziel voor mijn geboren,

 

Komt dan liefste bruydt mijn waerde vrouwe

 

Neemt dees Rinck met Diamant op trouwe.

 

Vryst.

 

Ach mijn Herder mijnen veminden,

 

‘k Wil my door de Trouw oock aen u binden,

 

Siet daer mijn hant Minnaer gepresen,

 

Gy mijn troost, en ick u vreugt sal wesen.

 

So dit waer is mijnen lieven Herder,

 

Wil ik van u vluchten dan niet verder,

 

‘k Sal u groote trouheyt gaen bekroonen,

 

En tot liefde weder-liefde toonen.

 

Vryer.

 

Liefste Bruydt gy komt mijn hert verquicken,

 

Dat daer scheen in tranen te versticken,

 

Als de Morgen-Zon gaet licht op-halen,

 

hebt gy my verlicht met uwe stralen.