Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

[p. 22]

Een nieu vermakelijk Lied, van een Soldaet, en een jonge Dochter.

Stemme: Als ‘t begint.

Gy Minnaers so men siet,
Versmaet doch Venus kinderen niet,
Hoort watter nu korteling is geschiet,
Al van een Soldaet,
Die savonds laet,
Al in der nacht,
Binnen Mastricht stont op Schilt-wacht.

Een seecker Iuffrous Meyt,

Quam daer al op dien selve tijdt,
Gekleedt in kostelijcke habijt,
Zegt mijnder Soldaet,
Hoe lang ghy daer noch staet:
Op uwen post,
Eer gy van Schild-wacht wort verlost.

Schoon edel Creatuur,

Verhael my u avontuur,
Niet meer als een kort half uur,
Zo gaet met my,
Antwoorden sy,
Want ick op den Wal,
U hier so lang verbeyden sal.

Savonds de klock sloeg acht,

‘s Heeren dienst had hyder volbragt,
Hy volgden ‘t Meysken al in der nacht,
Hy vraegden haer daer,
Wel soetjes daer naer,
Hoe ‘t wesen mocht,
Dat sy so vriendelijck hem versocht.

Ey hoort wat Meysje sey,

Allon Sinjoor komt gaet ‘er met my,
Gy sult ‘er welkom wesen daer ick ‘et u ley,
By een Iuffrou fijn,
drincken de Wijn,
die savonts laet,
Ziet so gaern een braef Soldaet.

Hy dacht waer ick by Iuffrouw,

datter wat anders na volgen sou,
By nacht zijn al de Katten grau,

[p. 23]

 

Het isser by nacht,

 

Op sullen bejagt,

 

Altijt goet zijn,

 

By de mooy Meysjes in de Wijn.

 

Sy bragten my gints en weer,

 

Menig schoon Kamer op en neer,

 

Sy bloncken al van het vergulde Leer,

 

Daer ick ‘er vernam,

 

Een schoone Madam,

 

Daer ick mijn soete nacht-rust by nam.

 

Daer sogt ick dae venus wicht,

 

Op haer Slapkamertje binnen Mastrigt,

 

Met een also vriendelijck aengesicht,

 

Haer borsjes bloot,

 

Haer wangetjes root,

 

En alles was wel,

 

Om te vermaken een jong Gesel.

 

Sy nam my by der hant,

 

En brocht my by haer Ledikant,

 

Daer ick ‘er de Lakens van syde vant,

 

Achter een Gordijn,

 

van Harmelijn,

 

Daer ick met Madam,

 

vol vreugt mijn soete nacht-rust nam.

 

So meen’gen minnevonck,

 

Spruyten daer uyt dit Maegdeken jonck,

 

Als ick met haer te bedde gonck,

 

Dus heb ick den nagt,

 

Met vreugde doorbracht,

 

Tot smorgens vijf,

 

Most ick verlaten dat schoon Ionck-wijf.

 

Doen heb ick haer adieu geseyt,

 

Bedancktese voor haer vriendelijckheyt,

 

Wat gaf my dat Meysje voor mijn afscheyt,

 

So telt my aenstonts,

 

Tachtig Ducatons,

 

Uyt liefde vergunt,

 

So dat geldeken was gemunt.

 

Dus heb ick in liefde verpoost,

 

‘k Quam op de straet was wel getroost,

 

Ick voelde dat windeken uyt den Oost,

 

Op ‘t Meysje ick dagt,

[p. 24]

 

Lag icker te nagt,

 

In u armen blanck,

 

Al duerden ‘t noch een jaertjen lanck.

 

Gy minnaers so men vint,

 

Dat geldeken heb ick te nacht verdient,

 

Van so lodderlijck Venus kindt,

 

Het isser geschiedt,

 

Also men siet,

 

Hier in dit liedt,

 

Noch en beschaem ick dees Iuffrouw niet.