|
| |
| |
| |
Een nieu Liet van een Schachelaer:
Stemme: Als 't begint.
DAer was'er een olicken Schachelaer,
Hy schachelde een Koningh sijn dochter,
Hy schacheldense hier, hy schacheldense daer,
Dat hyse alsoo duur verkochten.
Hy verkochtse soo duur om geenen geld,
Hy wooghse teegen zilv're schalen,
Door haer rijckdom en haer schoonheydt,
Soo worden sy geheeten mooy Aale.
Sy ginck'er al voor sijn Moeder staen;
Och Moeder seyse Lands-vrouwen,
Wanneer salder Alewijn u eenighste Soon,
Wanneer sal hy mijn waerlijck trouwen?
Mooy Adeltje dat en weet ick niet,
'k Sal hem alsoo waerlijck wel vragen,
Ick sag'er van mijn dagen nooyt blijder maer,
| |
| |
Als ghy daer staet in sijn behagen.
Sy ginck al voor haer Soone staen:
Koningh Alewijn seyde sy Heere,
Hoe lange suldy moy Adeltje dat schoone wijf
Hoe lange sel sy noch leven in on-eere.
O! Moeder dat en weet ick niet,
Sou jy mijn dat soo waerlijck raden,
Sy seggen dat mooy Aeltje een vond'ling is,
God ken haer Vrienden en haer Magen.
Gister avond waer ick noch over den Rijn,
Daer reed' ick alsoo waerlijck met rouwe,
Nu selder mooy Adeltje dat schoone Wijf,
Haer hertje breken al van rouwe.
Hy ginck'er al voor sijn moeder staen,
Och moeder seyse Lam der Vrouwen,
Magh ick'er wel na Bruydshuys gaen,
Want uwe eenige Soontje sal trouwen.
Als gy der toch nader Bruyds-huys gaet,
Soo gaet'er met goeder manieren,
En neemt'er jou seven Soonen voor jou,
En achter veerthien van u Caminieren.
Mooy Adeltje ontrent halfwegen quam,
Koning Alewijn quam haer tegen,
Sel jy der nou na dat Bruydts-huys gaen,
Wat selje mijn jonge Bruydt ter eeren geven.
Jou Bruydt die sal hebben goeds genoegh
Koningh Alewijn zeydese Heere,
Mijn oude kousjes, en mijn versleten schoen
Die magh sy wel dragen met eeren.
Jou oude koussen die en wil ick niet:
Mooy Adeltjen seyde hy Vrouwen,
Jy most haer geven noch beter goed,
Wou jy de vriendschap met haer houwen.
Jou Bruydt die sal hebben goeds genoegh
Koningh Alewijn seydese Heere,
Ick heb noch seven sonen van jou en mijn,
Die mogen haer dienen al haer leven.
Jou seven gesoonen die krijght sy wel,
Mooy Adeltje seyde sy Vrouwe,
Jy moest haer geven jou voorige span,
Wou jy de Vriendschap met haer houwen.
Mijn voorige span dat krijgt ghy niet,
| |
| |
Koningh Alewijn seyde sy Heere,
Daer warender twee op mijn Vadertjes Hof
Ick en mijn Suster elck eene.
En jy dan een Koninghs Kind,
Mooy Adeltje seyde de vrouwe,
Hadje mijn dat soo waerlijck geseyd,
Ick had u selver willen trouwen.
Doe mooy Adeltje op dat Bruydt-huys quam,
De Heeren boden haer eens te drincken,
Sy lieter alsoo meenigen traen:
Al in de Goude Wijn-schael schincken.
De Bruyd al tegen de Bruygom sprack,
Koning Alewijn sey sy Heere,
Wat mag'er dat voor een bedroefde vrou zijn,
Die daer soo deerlijck gaet sitten weenen.
Wat datter dat voor een bedroefde vrou is,
't Bennen van ons Nichten van ons Neven,
Sy komen daer gereyst uyt een vreemd land,
Sy sullen groote giften aen u geven.
't Bennen van ons Nichten van ons Neven niet:
Koning Alewijn seyde sy Heere,
't Is der mooy Adeltje de jongste Suster van mijn,
Die gy benomen hebt haer Eere.
Sy nam'er de Kroon al van haer hooft:
Het kroontje was roode van Goude:
Hou waer mooy Adeltje jonghste Suster van mijn,
Je Bruydegom sel jy der behouden.
Knecht zadelt my mijn beste Paert,
Ick koom'er rijden met so grooten eerwaerd:
Met schanden moet ick wederom rijden.
|
|
Auteursrechtvrij
