Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een Nieuw Liedeken, van het vergangen van de Winter, en het aenkomen van de lieffelijcke Somer.

Voys: Ach treurt met mijn bedroefde, &c.

DE Winter is voorby gestreecken,
De Somer die staet voor de de deur,

[p. 32]

 

Die ons soo kostelijck doet queecken,

 

Aen bloemkens seer soet van geur,

 

De warme dagen,

 

En die komen aen,

 

Dus laet ons jagen,

 

Daer de Bloemtjens staen,

 

Die cierlijck open gaen.

 

De Mey die toont sijn beste daden,

 

Aen groene kruyden en aen gras,

 

Hy doet uytloopen de groene bladen,

 

Al aen 't hoogh Geboomt-gewas,

 

Waer op het diertje,

 

Met een soete tael,

 

Singt tiereliere liertje:

 

Maer de Nachtegael,

 

Verciert het altemael.

 

In 't Veld hoortmen de Leeuw'rik singen

 

Al queelende vliegt hy na de Lucht:

 

Aen duyn siet men de Knijntjes springen,

 

Sy leven daer in groot genucht,

 

Het Moffe-preytje,

 

Roept staegh dief, dief, dief,

 

Het Honigh-bietje,

 

Heeft de Bloemtjes lief,

 

Sy staen tot sijn gerief.

 

Het Swaveltje met sijn snelle wiecken,

 

Vliegt als een schim stracks hier en daer,

 

Soo haest den dagh begint te kriecken,

 

Komt den gebeckte Oyevaer,

 

Na buyten vliegen,

 

Om te soecken aes,

 

Hy gaet bedriegen,

 

Den Kickvors die den Baes,

 

Speelt met een groot geraes.

 

Twee Schaepjes aen een tuyg gestrengelt

 

Sy trecken t' samen eenen lijn,

 

Wat verder sitter een gehengelt,

 

Daer dien patientie by te zijn,

 

Al sijn verlangen,

 

Staet na Snoeck en Baers,

 

Kan hy die vangen,

 

Hy hout het voor wat raers,

[p. 33]

 

Maer vangt somtijds wat aers.

 

Smorgens kraeyt de Boer sijn Haentje,

 

Maer gaet eens na de water-kant,

 

Daer zwemt het wit geveerde Zwaentje,

 

Langs de Wilgen seer pleysant:

 

De Vogelen singen,

 

Boven in 't geboomt',

 

De Visschen springen,

 

Daer het water stroomt,

 

't Is lust onder 't Geboomt',

 

Hier is een lust te gaen vermeyden,

 

Wanneer den dagh komt kriecken aen,

 

Sietmen de Koeytjes in de Weyden,

 

Met soete Melck zwaer belaen,

 

Waer op het Boertje,

 

Met sijn Huysvrou past,

 

En neemt een snoertje,

 

Bindt haer beentjes vast'

 

Ontslaet haer van de last.

 

Nu wil ick het eens gaen besluyten,

 

Van al het geen ick heb gesien,

 

Die meer wil kijcken die gae na buyten,

 

Vry met u tween, ick was alleen:

 

Het komt al van boven,

 

Dese soetigheydt,

 

Komt laet ons loven,

 

Godes Majesteyt.